تصور کنید که یک پله یا علی دایی مکانیکی که شش برابر کوچک‌تر از یک آمیب (یک جانور تک‌سلولی) هستند، با یک توپ فوتبالی که قطر آن کمتر از قطر موی یک انسان است، در میدانی روی یک دانه برنج بازی می‌کنند. آیا این تنها یک رؤیای علمی است؟ مؤسسه ملی استانداردها و فناوری (NIST) در آمریکا، اولین بازی‌های فوتبال نانومقیاس را در ربوکاپ ۲۰۰۷ در آتلانتا سازماندهی کرد.
آغاز مسابقات نانوفوتبال در ربوکاپ ۲۰۰۷
|
تصور کنید که یک پله یا علی دایی مکانیکی که شش برابر کوچک‌تر از یک آمیب (یک جانور تک‌سلولی) هستند، با یک توپ فوتبالی که قطر آن کمتر از قطر موی یک انسان است، در میدانی روی یک دانه برنج بازی می‌کنند. آیا این تنها یک رؤیای علمی است؟ مؤسسه ملی استانداردها و فناوری (NIST) در آمریکا، اولین بازی‌های فوتبال نانومقیاس را در ربوکاپ ۲۰۰۷ در آتلانتا سازماندهی کرد. |
 |
| یک میکروتراشه شیشه‌ای (در سمت چپ) دارای عرض سه سانتی‌متر که به‌شش میدان بازی نانوفوتبال با اندازه‌های ۵/۲ در ۵/۲ میلی‌متر، تقسیم شده‌است. |
| ربوکاپ یک رقابت بین‌المللی سالیانه است که به منظور پرورش ابداعات و توسعه هوش مصنوعی و ربات‌های هوشمند با استفاده از بازی فوتبال به‌عنوان میدان تست، طراحی شده‌است. NIST امیدوار بود که رقابت بین کوچک‌ترین ربات‌ها در تاریخ ربوکاپ، قابلیت و توانایی فناوری‌ها را برای ساخت سیستم‌های میکروالکترومکانیکی (MEMS) – ادوات مکانیکی ریزی که روی تراشه‌های نیمه‌هادی ساخته می‌شوند و اندازه‌ای در حد میکرومتر دارند- نشان دهد. ربوکاپ ۲۰۰۷ شامل شش دسته رقابتی بود: چهارپا، شبه انسان (دوپا)، اندازه متوسط، اندازه کوچک، شبیه‌سازی و ربات نجات. ربوکاپ و NIST با همدیگر رقابت نانوفوتبال امسال را به‌عنوان یک رویداد نمایشی، سازماندهی کردند و قرار است که در ربوکاپ ۲۰۰۸ این رقابت جزء دسته نانوگرم (Nanogram) جای گیرد. در این رقابت نمایشی نانوگرم، پنج گروه شرکت کرده بودند: دو گروه از دانشگاه کارنگ ملون، و از آکادمی نیروی دریایی آمریکا، مؤسسه فناوری فدرال سوئیس و دانشگاه سیمون فراسر (کانادا) هر کدام یک تیم. این نانوربات‌های فوتبالیست، زیر یک میکروسکوپ نوری عمل می‌کنند و به‌وسیله الکترونیک از راه دور و با استفاده از بازخورد (فیدبک) بصری کنترل و روی یک مانیتور دیده می‌شوند. طول این ربات‌ها بین چندده میکرومتر تا چندصد میکرومتر است و به‌دلیل اینکه وزنشان بین چند نانوگرم تا چندصد نانوگرم است، نانوربات خوانده می‌شوند. برای برنده شدن در این رقابت، یک نانوربات باید در دستکاری اشیا، سریع، چابک و توانا باشد. این توانایی‌ها در سه رویداد تست می‌شوند: یک مسابقه دو میلی‌متری که در آن هر کدام از ربات‌ها باید بهترین زمان را برای یک سرعت دو دروازه- به- دروازه در عرض میدان بازی، به‌دست آورد؛ یک مسابقه سرعت اسکی‌بازی در جایی که مسیر بین دروازه‌ها به وسیله موانع پلیمری مسدود شده‌است؛ یک تمرین بازی با توپ که در آن ربات‌ها در یک مدت سه‌دقیقه‌ای، با دریبل زدن، نانوتوپ‌ها (میکرودیسک‌هایی با قطر موی انسان) را داخل دروازه قرار می‌دهند. |
