قابلیت چندکاره شدن نانولوله‌های کربنی

اخیرا ً محققانی از دانشگاه استنفورد، دریافته‌اند که حتی پس از روکش کردن نانولوله‌ها با مواد پلیمری که به‌منظور زیست‌سازگار کردن آنها انجام می‌شود، هم تعداد بسیار زیادی از مولکول‌های دارورسان و عامل تصویربرداری همچنان می‌توانند به شیوه‌ای پایدار و برگشت‌پذیر به آنها متصل شوند.

اخیرا ً محققانی از دانشگاه استنفورد، دریافته‌اند که حتی پس از روکش کردن نانولوله‌ها
با مواد پلیمری که به‌منظور زیست‌سازگار کردن آنها انجام می‌شود، هم تعداد بسیار
زیادی از مولکول‌های دارورسان و عامل تصویربرداری همچنان می‌توانند به شیوه‌ای
پایدار و برگشت‌پذیر به آنها متصل شوند.

آنها نشان داده‌اند که نانولوله‌های کربنی تک‌جداره روکش‌شده با پلیمر، می‌توانند
خود به‌خود، داروی ضد سرطانی دوکسوروبیسین را (هنگامی که به محلول آبی این نانولوله‌ها
اضافه می‌شود) روی سطح خود جذب نمایند.

این داروی ضد سرطانی، تقریبا ً ۵۰ تا ۶۰ در صد از وزن ساختار به دست‌آمده را تشکیل
خواهد داد که به مراتب بیش از ۸ تا ۱۰ درصدی است که با درخت‌سان‌ها یا لیپوزوم به
دست می‌آمد.

این محققان همچنین دریافته‌اند که این نانولوله‌های کربنی حتی با حل شدن در سرم‌های
خونی یا محلول‌های بافر فیزیولوژیکی معمولی، باز دارویی را همچنان در خود نگه می‌دارند؛
اما در محیط اسیدی داخل سلول‌های تومور، به‌سرعت داروهای داخل خود را رها می‌سازند.

همچنین معلوم شده‌است که همیشه امکان اتصال مولکول‌های عامل شفافیت تصویر و مولکول‌های
هدف‌گیرنده تومورها به این نانولوله‌ها وجود دارد؛ لذا امکان ایجاد ابزارهای
نانومقیاس چندکاره(آشکارساز و درمان‌کننده تومور) به این ترتیب افزایش می‌یابد.

این محققان گزارشی از کار خود را در نشریه ACS Nano با عنوان ” شیمی ابرمولکولی
نانولوله‌های کربنی محلول در آب برای کاربرد در حمل و رسانش دارو ” به چاپ رسانده‌اند.