شناسایی آهن، به‌عنوان عامل اصلی تخریب سیستم عصبی و بیماری پارکینسون

دانشمندان مدت‌هاست به تجمع آهن در سلول‌های عصبی، به‌عنوان عامل اصلی بیماری‌های مخرب دستگاه عصبی؛ مانند پارکینسون مشکوکند؛ اما تاکنون به‌دلیل نداشتن ابزار و روش‌های لازم، موفق به بررسی و مشاهده چگونگی توزیع آن در سیستم عصبی نشده بودند. اخیرا ً جمعی از محققان فرانسوی توانسته‌اند توزیع آهن را در یک مدل درون بدنی از سلول‌های عصبی مولد دوپامین (ماده‌ای شیمیایی که به‌عنوان انتقال‌دهنده عصبی بین سلول‌های مغز پستانداران عمل می‌کند)، مورد مطالعه قرار دهند.

دانشمندان مدت‌هاست به تجمع آهن در سلول‌های عصبی، به‌عنوان عامل اصلی بیماری‌های
مخرب دستگاه عصبی؛ مانند پارکینسون مشکوکند؛ اما تاکنون به‌دلیل نداشتن ابزار و روش‌های
لازم، موفق به بررسی و مشاهده چگونگی توزیع آن در سیستم عصبی نشده بودند.

اخیرا ً جمعی از محققان فرانسوی توانسته‌اند توزیع آهن را در یک مدل درون بدنی از
سلول‌های عصبی مولد دوپامین (ماده‌ای شیمیایی که به‌عنوان انتقال‌دهنده عصبی بین
سلول‌های مغز پستانداران عمل می‌کند)، مورد مطالعه قرار دهند.

این محققان برای آزمایش این فرضیه و بررسی میزان توزیع عناصر در سلول‌ها، از
ایستگاه آزمایشگاهی‌ای که توسط
European Synchrotron Radiation Facility به‌تازگی ایجاد کرده و ابزار تصویربرداری
نانوپروب موجود در آن که به دقت ۹۰ نانومتر است (که در تشخیص بیماری‌های عصبی و
مواردی از قبیل تعیین میزان و چگونگی توزیع یون‌های فلزی در سطوح زیرمولکولی مانند
سم‌شناسی فلزی، مواد شیمیایی سرطان‌زا، و فارماکولوژی سلولی ترکیبات معدنی کاربرد
دارد)، استفاده نموده و به این ترتیب توانستند توزیع این عناصر در وسیکل‌های انتقال‌دهنده
پیام‌های عصبی را مشاهده نمایند.

آنها پی بردند که آهن درون وسیکل‌های دوپامین، داخل سلول‌های عصبی ذخیره می‌شود و
اگر جلوگیری از تولید دوپامین، مقدار آهن موجود در این وسیکل‌ها نیز تا حد قابل
توجهی کاهش می‌یابد. این نکته در درک سازوکارهای مولکولی بیماری پارکینسون بسیار
حائز اهمیت است؛ چرا که در این بیماری، ذخیره وسیکل سلول‌های عصبی دچار آسیب شده و
موجب افزایش سطح ترکیبات بسیار سمی آهن – دوپامین در آنها می‌شود.