هدف‌گیری محیط زیست، یک نانوقدم در هر مرحله

«برخی از بزرگ‌ترین ایده‌ها در زمینه حفاظت از محیط زیست شامل مهندسی مقیاس
مولکولی می‌باشد که فناوری نانو نامیده می‌شود. بنابراین اگر محصولات واقعی
برای به دست آوردن وجود داشته باشند، چنین بینشی می‌تواند اطمینان بیتشری
به همراه داشته باشد.

حامیان فناوری نانو بیش از یک دهه است که درباره فلزات ، پلاستیک‌ها و
ترکیبات زیستی جدیدی که می‌توانند ابتکاراتی همچون باتری‌های بسیار کارا
برای خودروهای برقی و صفحات خورشیدی برای خانه‌ها را به همراه داشته باشند،
صحبت می‌کنند. آنها همچنین می‌گویند فناوری نانو می‌تواند برای بازیابی
طبیعت آسیب‌دیده مورد استفاده قرار بگیرد (مثلاً از طریق پاکسازی خاک آلوده
از طریق ذراتی که می‌توانند مواد سمی را بی‌ضرر سازند).

هیچ چیز غیرمحتملی درباره این ایده‌ها وجود ندارد. دیدن اینکه چگونه
توانایی دستکاری مواد در مقیاس نانو می‌تواند منجر به پیشرفت‌های زیست‌محیطی
شود، آسان است. یکی از دلایل اینکه میلیون‌ها دلار صرف تحقیقات فناوری نانو
می‌شود، همین است.

در حال حاضر فناوری نانو از جهت منفی به محیط زیست ارتباط داده می‌شود: ترس
از آسیب‌های بالقوه ناشی از نوآوری‌های جدید. رمان‌نویس‌هایی همچون مایکل
کریشتون ربات‌های نانومقیاسی را به تصویر کشیده‌اند که می‌توانند مصیبت‌های
محیطی ایجاد کنند. در سطحی واقعی‌تر، سم‌شناسان در حال تلاش برای ارزیابی
آسیبی هستند که ذرات واقعی می‌توانند به سلول‌های زنده و حیوانات
آزمایشگاهی وارد آورند».

اما این مقاله تأکید می‌کند که وجود نداشتن یک محصول سبز سمبولیک از فناوری
نانو به این معنی نیست که هیچ پیشرفتی حاصل نشده است . در ادامه برخی مثال‌ها
را ذکر می‌کند. نگرانی ایمنی متخصصان محیط زیست در مورد نانوذرات مهندسی
شده نیز پاسخ داده شده است.