طبق کار تحقیقاتی دانشمندان تایوانی، قرار دادن نانوذرات طلا روی سطح یک دندان حساس و سپس تثبیت آنها روی آن سطح با کمک یک لیزر، می‌تواند دوام دندان حساس را برای مدت طولانی افزایش دهد. این روش که به‌وسیله محققانی در دانشگاه ملی چونگ – چنگ و بیمارستان عمومی بودهیست دالین تزو چی توسعه یافته‌است، آماده آزمایش کردن روی دندان‌های معمولی(دندان‌های جدانشده) برای دوره کوتاه ۱۲ تا ۲۴ ماه آماده است.
بادوام کردن دندان‌های حساس
طبق کار تحقیقاتی دانشمندان تایوانی، قرار دادن نانوذرات طلا روی سطح یک دندان حساس
و سپس تثبیت آنها روی آن سطح با کمک یک لیزر، می‌تواند دوام دندان حساس را برای مدت
طولانی افزایش دهد. این روش که به‌وسیله محققانی در دانشگاه ملی چونگ – چنگ و
بیمارستان عمومی بودهیست دالین تزو چی توسعه یافته‌است، آماده آزمایش کردن روی
دندان‌های معمولی(دندان‌های جدانشده) برای دوره کوتاه ۱۲ تا ۲۴ ماه آماده است.
وانگ از آزمایشگاه علوم نانومواد دانشگاه چونگ – چنگ گفت: «ما باور داریم که روش ما
در نهایت می‌تواند راهی را برای درمان طولانی‌مدت حساسیت بیش حد عاج دندان ارائه
کند. همینک ما روی بهبود پیوند فلز با سرامیک تمرکز کرده‌ایم و برای پر کردن عمق
دندان با نانوذرات طلا تلاش می‌کنیم».
ظاهراً دندان‌های حساس شامل تعداد زیادی لوله‌های رابط داخلی کوچک هستند که به سیال
اجازه عبور از بین دندان‌ها را می‌دهند؛ عبور این سیال باعث سایش مکانیکی انتهای
عصب‌ها در فصل مشترک عاج دندان – گوشت می‌شود. این گروه تحقیقاتی برای درمان این
شرایط، به‌طور ساده این سوراخ‌های ریز را با نانوذرات طلایی که قطر آنها ۳۰ نانومتر
بود، پرکرد.
برش‌های عمودی از یک سطح آزمایش تهیه‌شده از یک دندان انسان، نشان دادند که
نانوذرات طلای این گروه تحقیقاتی تا عمق حدود دو میکرومتر نفوذ کرده‌اند. این
محققان برای تثبیت این نانوذرات در مکان مورد نظر، آنها را با یک لیزر حالت – جامد
موج پیوسته با طول موج ۵۳۲ نانومتر و توان ۳۰۰ میلی وات، سینتر کردند. اندازه ریز
این نانوذرات طلا باعث کاهش نقطه ذوب آنها می‌شود. از طرف دیگر بیشتر نور لیزر جذب‌شده
توسط این نانوذرات طلا، به گرما تبدیل می‌شود؛ بنابراین با کمک یک لیزر می‌توان
نانوذرات طلا را در دمای پایین سینتر کرد.
منبع لیزر در فاصله ده سانتی متری از سطح عاج دندان قرار داده‌شده بود و به‌صورت
خاموش/ روشن(قطع/ وصل) عمل می‌کرد؛ بدین ترتیب که بعد از ۳۰ ثانیه از روشن به خاموش
و یا بالعکس تبدیل وضعیت می‌داد. این قطع و وصل کردن برای جلوگیری از ترک خوردن
مواد دندان انجام می‌شد. این محققان پی بردند که پنج مرحله روشن و خاموش کردن برای
تکمیل فرایند سینتر کردن کافی است.
نتایج این تحقیق در مجله Nanotechnology منتشر شده‌است.
