معرفی پایان‌نامه: بررسی و بهینه‌سازی خواص فیزیکی نانوکامپوزیت‌های دندانی برپایه‌…..

عنوان: بررسی و بهینه‌سازی خواص فیزیکی نانوکامپوزیت‌های دندانی برپایه‌ (Bis-GMA+TEGDMA+SiO2) پس از پخت با لیزر آرگون قابل تنظیم
دانشجو: سید شهاب‌الدین میرسعسعانی
استاد راهنما: دکتر سید محمد عترتی خسروشاهی
استاد مشاور: دکتر محمد عطایی
دانشگاه: صنعتی امیرکبیر
مقطع: کارشناسی ارشد
تاریخ شروع: ۱۳۸۵
تاریخ پایان: ۱۳۸۶


دانشجو: سید
شهاب‌الدین میرسعسعانی
استاد راهنما: دکتر سید محمد عترتی خسروشاهی
استاد مشاور: دکتر محمد عطایی
دانشگاه: صنعتی امیرکبیر
مقطع: کارشناسی ارشد
تاریخ شروع: ۱۳۸۵
تاریخ پایان: ۱۳۸۶

امروزه کامپوزیت‌های دندانی نورپخت، به‌دلیل بهر‌ه‌مندی از خواص فیزیکی و
مکانیکی مناسب، راحتی کاربرد و نداشتن عوارض جانبی برای بیمار و دندانپزشک
جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده‌اند.
این کامپوزیت‌ها شامل یک رزین،‌ماده پُرکن، و یک عامل نوری است که براثر
تابیدن نور باعث سخت شدن کامپوزیت می‌شود.
در این پژوهش، اثر شدت و زمان‌های مختلف تابش لیزر و درصدهای مختلف پُرکن
بر روی خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت‌های دندانی مورد بررسی قرار گرفته‌است.

رزین مورد استفاده در این کامپوزیت‌ها، مخلوط ۲، ۲- بیس[۴(۲- هیدروکسی -۳-
متاکریلوکسی) پروپیلوکسی فنیل] پروپان(bis-GMA) و تری اتیلن گلیکول دی
متاکریلات(TEGDMA) با نسبت وزنی ۶۵ به ۳۵ است. پُرکن نیز نانوذرات SiO2 با
اندازه اولیه ده نانومتر است، که به نسبت‌های ۲۰ و ۲۵ درصد وزنی به ترکیب
اضافه شده است. ‌۵/۰ درصد وزنی کامفورکینون و دی متیل آمین اتیل متاکریلات
هم به‌عنوان آغازگر نوری به کامپوزیت‌ها افزوده شده‌است. نمونه‌ها با
استفاده از لیزر آرگون در طول موج ۴۷۲ نانومتر با شدت‌های mW/cm2ا‌۲۶۰ و mW/cm2ا‌۳۴۰
در زمان‌های تابش متفاوت پخت ‌شدند.
نتایج اندازه‌گیری درجه تبدیل کامپوزیت‌ها با استفاده از FTIR نشان می‌دهد
که مقدار درجه تبدیل نمونه‌های پخت‌شده با شدت mW/cm2ا۳۴۰، بیشتر از این
مقدار برای نمونه‌های پخت‌شده با شدت mW/cm2ا۲۶۰ است و مقدار درجه تبدیل
برای نمونه حاوی ۲۰ درصد پُرکن بیشتر از نمونه حاوی ۲۵ درصد پُرکن است. ب
مقدار استحکام خمشی و مدول خمشی نمونه حاوی ۲۵ درصد پُرکن، خیلی بیشتر از
نمونه حاوی ۲۰ درصد پُرکن است. بالاترین استحکام و مدول خمشی در نمونه حاوی
۲۵ درصد پُرکن پخت‌شده با شدت mW/cm2ا۳۴۰ دیده شد.
میزان جذب آب و حلالیت در نمونه حاوی ۲۰ درصد پُرکن پخت‌شده با شدت mW/cm2ا۲۶۰
از سایر نمونه‌ها بیشتر است.
بالاترین میزان افزایش دمای حاصل از واکنش در نمونه‌های پخت‌شده را
کامپوزیت حاوی ۲۰ درصد پُرکن دارد که با شدت
mW/cm2ا۳۴۰ پخت شده‌است و کمترین میزان افزایش دمای مربوط به نمونه حاوی ۲۵
درصد پُرکن است که با شدت mW/cm2ا۲۶۰ پخت شده‌است.
نتایج فوق نشان داد که کامپوزیت حاوی ۲۵ درصد پُرکن، پخت‌شده با شدت mW/cm2ا۳۴۰،
خواص فیزیکی و مکانیکی بهتری را نسبت به نمونه‌های دیگر دارد.