تولید آسانتر و سریع‌تر نانوسیم‌ها

محققان دانشگاه A&M تگزاس روش تازه‌ای برای تولید سیم‌های بسیار نازک رسانای الکتریسیته توسعه داده‌اند که از فرایندهای موجود، آسانتر و سریع‌تر است. این روش مبتنی بر تاباندن نور ماوراءبنفش به روی مخلوطی از رشته‌‌های DNA، سولفات کادمیوم و تیواستامید است.

 محققان مهندس از دانشگاه A&M تگزاس روش تازه‌ای برای تولید سیم‌های بسیار نازک
رسانای الکتریسیته توسعه داده‌اند که از فرایندهای موجود، آسانتر و سریع‌تر است.

سوبراتا کوندو، یک محقق فوق دکتری از گروه تحقیقاتی هونگ لیانگ و استادیار گروه
مهندسی مکانیک دانشگاه A&M تگزاس گفت: “روش های دیگری که برای تولید نانوسیم ها
استفاده می‌شوند، نیاز به دما و فشارهای بالا دارند. این روش بسیار آسانتر و سریع‌تراست.”

 کوندو و لیانگ این فرایند را با چاپ مقاله‌ای در یک مجله معتبر توضیح داده‌اند.
فرایندی که توسط کوندو و لیانگ توسعه داده شده‌است با تاباندن نور ماوراءبنفش به
روی مخلوطی از رشته‌‌های DNA، سولفات کادمیوم و تیواستامید به مدت تقریباً شش ساعت
انجام می‌شود. نور UV باعث شکسته‌‌شدن تیواستامید و تولید یون‌های سولفید S2- می‌شود.
تغییرات شیمیایی ایجاد شده با نور UV به مولکول‌های سولفات کادمیوم اجازه می‌دهد تا
به DNA پیوند بخورند.

نانوسیم‌های به‌دست آمده -که حدود ۱۰۰۰ برابر از موی انسان نازک‌تر هستند- می‌توانند
جریان الکتریکی را هدایت کنند و در توسعه افزازه‌های الکترونیکی نانومقیاس مانند
تراشه‌های ریز که در ساخت رایانه‌های ریز و افزاره‌های پزشکی کاربرد دارند، مورد
استفاده قرار گیرند. افزاره‌های نانومقیاس دارای اندازه‌هایی در حدود اندازه یک
مولکول تا اندازه‌های ۱۰۰ نانومتری می‌باشند.

لیانگ و کوندو قصد دارند با استفاده از فلزات متفاوت مانند روی، قلع و مولیبدن،
تحقیقات خود را در این زمینه برای تولید نانوسیم‌ها ادامه دهند. کوندو عقیده دارد
که کارکردن با فلزات مختلف باعث کسب اطلاعات مهمی در مورد چگونگی انجام‌‌شدن فزایند
خواهد شد.

فزایند UV همچنین قادر به ساختن نانوسیم‌ها بر روی DNA‌هایی که در دو یا سه بعد
منظم شده‌اند و مثلاً دارای شکل مکعبی یا t- شکل هستند، می‌باشد. این امر به ما
امکان استفاده از این فرایند در ساخت مدارهای کاملاً نانومقیاس را می‌دهد.

نتایج این تحقیق در مجله Advanced Materials منتشر شده است.