شناسایی نشانگرهای ‌زیستی بیماری‌ها، با نانوذرات هیدروژلی

پژوهشگران دانشگاه جرج ماسون با استفاده از فناوری‌نانو ابزار جدیدی را اختراع نموده‌اند که می‌تواند به بهبود چشمگیر در نتایج درمان بیماری‌هایی مانند سرطان یا سایر بیماری‌ها منجر گردد. این ابزار تشخیصی جدید، منحصراً برای یافتن نشانگرهای‌ زیستی پروتئینی جدید در خون مناسب بوده و بیماری‌های خاص را با حساسیت بالا و در مراحل اولیه ـ که درمان موثرتر است ـ ‌شناسایی می‌نماید.

پژوهشگران دانشگاه جرج ماسون با استفاده از فناوری‌نانو ابزار جدیدی
را اختراع نموده‌اند که می‌تواند به بهبود چشمگیر در نتایج درمان بیماری‌هایی
مانند سرطان یا سایر بیماری‌ها منجر گردد. این ابزار تشخیصی جدید، منحصراً
برای یافتن نشانگرهای‌ زیستی پروتئینی جدید در خون مناسب بوده و بیماری‌های
خاص را با حساسیت بالا و در مراحل اولیه ـ که درمان موثرتر است ـ ‌شناسایی
می‌نماید.

دانشمندان مرکز مطالعات کاربردی پروتئین و پزشکی مولکولی(CAPMM) در دانشگاه
جرج ماسون، نانوذرات هیدروژلی هوشمندی را توسعه داده‌اند که با نمونه خون
فرد بیمار مخلوط شده، بلافاصله نشانگرهای ‌زیستی پروتئینی را جذب می‌کند و
زمانی که برای آنالیز استخراج می‌شوند، آنها را از تخریب محافظت می‌نماید.
با توجه به اظهارات این دانشمندان، این فرایند نقطه عطفی در ‌شناسایی
نشانگرهای ‌زیستی و آنالیز آنهاست، زیرا در این فرایند، این مولکول‌ها
بلافاصله نگهداری، محافظت و تثبیت می‌شوند؛ کاری که در فناوری‌های دیگر
قابل انجام نیست.

لانس لیوتا، رئیس این مرکز، می‌گوید:” این ذرات کوچک همانند یک جاروبرقی
نانومتری هستند که این مولکول‌ها را از درون خون بیرون مکیده، سپس آنها را
برای آنالیز‌های بیشتر در جایی تثبیت می‌کنند.”

هم اکنون، پژوهشگران این مرکز در حال استفاده از این فرایند جدید در مورد
سرطان، بیماری‌های عفونی، بیماری آلزایمر، بیماری جنون جوانی و بیماری‌های
قلبی- عروقی هستند، ولی به گفته آنها، این نانوذرات کاربردهای دیگری نیز
دارند.
آلساندرا لوچینی، سرپرست این گروه تحقیقاتی، می‌گوید:” این نانوذره رفتار
بی‌نظیرِ یک سیستم تفکیک دو به سه‌بعدی در یک ذره را دارد و می‌تواند در
سایر کاربردها؛ مانند پاک‌سازی محیط و دیالیز سریع خون در بیماران پیوندی،
نیز استفده شود.”

امانوئل پتریکوین، دستیار رئیس مرکز CAPMM، می‌گوید: “مؤسسه ملی سلامت و
مؤسسه ملی سرطان سرمایه‌گذاری مشترک و قابل توجهی را در زمینه ‌شناسایی
نشانگرهای ‌زیستی و روش‌هایی برای جمع‌آوری و انتقال نمونه، انجام داده‌اند.
مهم‌ترین مشکل در مسیر این پژوهش‌ها، تخریب سریع این نشانگرهای‌ زیستی به
محض گرفتن خون از بیمار است.”

پتریکوین می‌گوید: “ما معتقدیم که اولین ابزارهای عملی برای برآوردن چندین
نیاز عملی در زمینه نشانگرهای زیستی را توسعه داده‌ایم.”

این محققان نتایج کار خود را در مجله Nano Letters منتشر کرده‌اند.