دستیابی به اتم های مغناطیسی طلا، نقره و مس

به تازگی یک گروه بین المللی که توسط فیزیکدانان و شیمیدانان دانشکده علم و فناوری دانشگاه باسک هدایت می شود و دانشمندانی از استرالیا و ژاپن در آن حضور دارند، توانسته است از طریق یک فرایند شیمیایی کنترل شده، اتم های طلا، نقره و مس (که ذاتاً غیر مغناطیسی اند) را مغناطیسی کند.

به تازگی یک گروه بین المللی که توسط فیزیکدانان و شیمیدانان دانشکده علم
و فناوری دانشگاه باسک هدایت می شود و دانشمندانی از استرالیا و ژاپن
در آن حضور دارند، توانسته است از طریق یک فرایند شیمیایی کنترل شده،
اتم های طلا، نقره و مس (که ذاتاً غیر مغناطیسی اند) را مغناطیسی کند.

بر طبق تحقیقات گروه مذکور، به نظر می رسد خاصیت مغناطیسی، ابعاد ذرات
را تا حد نانو کاهش داده و محیط پیرامون آنها را با مولکول های آلی از
پیش انتخاب شده، پوشش می دهد. خاصیت مغناطیسی نانوذرات مذکور، دائمی
است و حتی در دمای محدود (ambient) بسیار چشمگیر می باشد. این رفتار
شگفت آور علاوه بر نانوذرات طلا ( که پیش از این در مقیاس آزمایشگاه
چنین رفتاری داشته اند) برای نانوذرات مس و نقره دارای اندازه ۲
نانومتر نیز مشاهده شده است. برای این کار از سیستم های آزمایشگاهی
پیچیده و شتاب دهنده های ذرات و سایر روش های هسته ای، در ژاپن و
استرالیا، بهره گرفته شده است.

این کشف ماهیت فرآیند تبدیل عناصر غیر مغناطیسی به مغناطیسی را تحت
تاثیر قرار می دهد. ذراتی که خصوصیات مذکور را از خود نشان می دهند
کوچکتر از ذرات عناصر مغناطیسی کلاسیک هستند. به عبارت دیگر می توان
آنها را کوچکترین آهنربا هایی دانست که تاکنون ساخته شده اند. علاوه بر
این خصوصیات ذکر شده تنها در دما های پایین ظاهر نمی شوند بلکه در دما
های کاملا بالاتر از دما های محدود نیز (ظاهراً بدون هیچ تضعیفی) ایجاد
می شوند.

این نتایج مکانیزم های فیزیکی ای که تاکنون برای توضیح مغناطش مورد
قبول بوده اند را زیر سوال برده و راه را برای توسعه کاربرد های جدید
(به عنوان نمونه به کارگیری نانوذرات مغناطیسی در تشخیص و یا درمان
بیماری ها) هموار می کند. همچنین این کشف می تواند محققان دیگر را از
تحقیقات بنیادی در مورد مغناطش بی نیاز کند.

جزییات این بررسی در نشریه Nanoletters به چاپ رسیده است.