اتصال ملکولهای زیستی و شیمیایی به یکدیگر

محققان آلمانی به روشی جهت اتصال پلیمرها بصورت کنترل شده دست یافته اند.
به کمک این روش، حتی امکان اتصال پروتئین ها به نانو توپ ها فراهم شده
است. به طور مثال از این روش میتوان جهت نقل و انتقال داروها در بدن
استفاده کرد.

در طی سالیان گذشته تمایل زیادی به ترکیب زیست پلیمرهایی چون DNA و
پروئتین ها و پلیمر های سنتزی به منظور تولید ملکولهای درشت جفت شده
بوجود آمده است از این ملکولهای درشت میتوان در پزشکی، مهندسی زیستی و
نانو فناوری استفاده کرد.

یکی از مشکلات ترکیب پلیمرهای زیستی و سنتزی این است که زیست پلیمرها
دارای تعداد زیادی گزوههای عاملی میباشند که بایستی بنوعی عملکرد آن ها
را حتی بعد از اتصال حفظ کرد نتیجاً ، واکنش هایی شیمیایی مورد استفاده
باید علاوه بر اینکه موثر هستند بایستی کاملاً اختصاصی در ناحیه مورد
اتصال عمل کنند.

این افراد از واکنش جفت شونده شناخته شده ای جهت این منظور استفاده
کردند. این واکنش بین آزیدها و آلکین ها و کاتالیست مس است و تحت عنوان
شیمی کلیک شناخته شده است . بر اساس این واکنش محققان روشی را جهت
اتصال پلیمرها به همدیگر بصورت کنترل شده ابداع کردند. آنها گروهها
آلکین و آزید را به انتهای زنجیره های پلیمری متصل کردند و سپس با
استفاده از مس به عنوان کاتالیست پلیمرهای سنتزی به یکدیگر و به
پروئتین ها متصل شدند. برخی پلیمرها در آب نانو توپ ایجاد میکنند که
ازاین خاصیت جهت انتقال داروها در بدن می توان استفاده کرد با استفاده
از شیمی کلیک امکان اتصال پروتئین ها به این نانو توپ ها فراهم شده است
و بدینوسیله نانو توپ ها را میتوان دقیقاً به محل مورد مورد نیاز بدن
هدایت کرد.