نانو حاملهای جدید جهت درمان سرطان

از زمان کشف لیپوزومها در سال ۱۹۶۱ وزیکولهای نانو که از فسفولیپیدها ساخته می شوند به عنوان نانووکتور جهت استفاده در تصویر برداریها، ژن درمانی، زیست حسگرها ودارورسانی هدفمند بکار رفته اند. درحقیقت داروهای موردتائید سازمان دارو و غذای آمریکا (FDA) همچون Doxil,Ambisome ، Daunoxome همگی دارای فرمولاسیون های لیپوزومی می باشند .

از زمان کشف لیپوزومها در سال ۱۹۶۱ وزیکولهای نانو که از فسفولیپیدها ساخته می شوند به عنوان نانووکتور جهت استفاده در تصویر برداریها، ژن درمانی، زیست حسگرها ودارورسانی هدفمند بکار رفته اند. درحقیقت داروهای موردتائید سازمان دارو و غذای آمریکا (FDA) همچون Doxil,Ambisome ، Daunoxome همگی دارای فرمولاسیون های لیپوزومی میباشند .
چنین لیپوزومهایی بصورت معمول از فسفولیپیدهای گلیسرولی که دارای سر آب دوست و یک یا دو بخش آب گریز هیدروکربنی با طولهای متفاوت میباشند ساخته می شوند. در محیطهای آبی این فسفولیپیدها خود آرایی یافته و به حالت دولایه قرار می گیرند بگونه ای که بخش آب دوست به سمت بیرون و بخش آب گریز در مرکز و بدور از محیط آبی قرار می گیرند. این دولایه تشکیل وزیکولهای کروی میدهند که از آن برای انتقال داروها و ترکیبات لازم جهت تصویر برداریها می توان استفاده کرد بخش خالی و درونی وزیکول ها آب دوست بوده لذا از آن برای نگهداری و انتقال داروهای آب دوست می‌توان استفاده کرد اما داروهای نامحلول در آب را براحتی نمیتوان درون لیپوزوم ها قرارداد. با توجه به اینکه داروهای نامحلول در آب زیادی وجود دارند با این حال استفاده ازروشهای مرسوم تجویز این داروها از جمله انحلال درالکل ها ، روغن کرچک یاسایر مایعات آب گریز جهت تزریق به مریض عوارض جانبی و مشکلاتی را به همراه دارد.
به همین دلیل ساخت نانو حاملی با بخش درونی آب گریز توجه زیادی در حوزه نانوپزشکی به خود معطوف ساخته است. این نانوحامل را براحتی از خودآرایی فولرین های اصلاح شده به وزیکول های کروی با قطر ۱۰۰-۵۰ نانومتر میتوان ساخت. محققان این محصول را باکی زوم نامیده اند که تلفیقی ازلغات باکی‌بال و لیپوزوم است.
فولرین مزبور به گروهی شاخه دار از کربوکسیل اسیدها و ۵ جفت از استرهای ۱۲ کربنه متصل شده است.
فولرین ذاتا آب گریز است اما اتصال این گروههای عاملی باعث آبدوست شدن فولرین میگردد.
مطالعات اولیه نشان داده است که باکی زوم ها قادر به جذب ملکولهای آب گریز بوده لذا ابزاری مناسب و نانو حاملی قابل اعتماد جهت دارورسانی داروهای نامحلول در آب می باشند.
در حال حاضر محققان به کمک مولکول های رنگی در حال ارزیابی عملکرد باکی زوم ها در اثر تغییر PH میباشندآنها امیدوارند که با تغییر PH بتوانند داروهای آب گریز را در محلی که می خواهند آزاد سازند.