ارزیابی نمونه های بافتی سینه از جهت ابتلاء به سرطان در حال حاضر روندی وقت گیر است. در حال حاضر آسیب شناسان جهت تشخیص سرطان وابسته به رنگ آمیزی بافتی می‌باشند. این کار پیچیده و در عین حال وابسته به درک هر فرد نیز می‌باشد. اخیرا با ساخت سیستم مبتنی بر فناوری نانو که بطور اتوماتیک سلولهای سرطانی سینه شناسایی و ارزیابی کیفی می‌شوند، این روند ارتقاء یافته است.
استفاده از زیست مغناطیس ها جهت تسریع در تشخیص سرطان سینه
ارزیابی نمونه های بافتی سینه از جهت ابتلاء به سرطان در حال حاضر روندی وقت گیر است. در حال حاضر آسیب شناسان جهت تشخیص سرطان وابسته به رنگ آمیزی بافتی می‌باشند. این کار پیچیده و در عین حال وابسته به درک هر فرد نیز می‌باشد. اخیرا با ساخت سیستم مبتنی بر فناوری نانو که بطور اتوماتیک سلولهای سرطانی سینه شناسایی و ارزیابی کیفی می‌شوند، این روند ارتقاء یافته است.
محققان دانشگاه کالج لندن نوعی سیستم هیستومگ ساخته اند که در آن با استفاده توام از نانوذرات مغناطیسی و مغناطیس سنج بسیار حساس امکان شناسایی سلولهای سرطانی در بافت های نمونه ممکن گردیده است. این سیستم از طریق قراردادن نمونه برداشته شده از بافت در محلولی حاوی نانو ذرات دارای آنتی بادی ضد HER2 عمل می‌کند.
HER2 پروتئینی است که در سلولها سرطان سینه در مراحل اولیه به تعداد زیادی تولید می شود از این رو تعداد آنتی بادی های متصل به نمونه می تواند تصویر دقیقی از میزان انتشار سلولهای سرطانی ارائه کند.
در سیستم هیستومگ با استفاده از مغناطیس سنج میزان آنتی بادی های متصل با بافت اندازه گیری می‌شود.
از این فناوری جهت شناسایی ۳۰-۱۵ درصد از افرادی که احتمال درمان آنها به کمک داروی هرسپتین وجود دارد نیز می‌توان بهره جست.
در حال حاضر تشخیص استفاده از داروی هرسپتین مبتنی بر نتایج آسیب شناسی است. ابتدا نمونه بافتی بوسیله رنگ ایمونوپراکسیداز رنگ آمیزی و بعد آسیب شناس بر اساس میزان رنگ میزان گیرنده های HER2 را تشخیص می دهد.
به گفته یکی از محققان روش ابداعی حاضر با کمی کردن تشخیص سرطان سینه، اگر چه پاسخ قطعی به ما نمی‌دهد ولی در تصمیم‌گیری آسیب شناس در پاسخ دهی بیمار به هرسپتین کمک شایانی خواهد کرد.
قرار است این گروه تحقیقاتی پیش از آغاز مطالعات بالینی به کمک مهندسی الکترونیک حساسیت این روش را افزایش دهند.
