استفاده از نانوذرات برای بهبود اثر داروی ضد ایدز

محققان دانشگاه کارولینای شمالی دریافتند که افزودن نانوذرات طلا به یک داروی ضد
ایدزی که از رده خارج شده بود ‏باعث بهبود اثرات درمانی آن می‌گردد. افزودن
نانوذرات طلا به دارویی که در دهه نود برای مقابله با ویروس ایدز ساخته ‏ولی به
دلیل بروز عوارض جانبی جدی، حذف گردیده بود باعث ایجاد ترکیبی می‌گردد که از آسیب
رساندن ویروس به ‏سلول جلوگیری می‌کند.‏

‏ این دارو موسوم به‏‎ TAK-779 ‎‏ است و مشخص گردیده که با اتصال به یک محل خاص از
سلول‌های لنفوسیت نوع‏‎ T ‎باعث جلوگیری از ورود ویروس به سیستم ایمنی می گردد.
متاسفانه بخشی از دارو که امکان اتصال را فراهم می‌کند باعث ‏بروز عوارض ناخواسته
دارو می گردد. با حذف این بخش از ملکول که یک گروه آمونیوم است، دارو توانایی اتصال
خود ‏را از دست می‌دهد. در این حالت محققان برای رفع این مشکل از نانوذرات استفاده
کردند. این ماده در بدن تحریک ناپذیر ‏بوده و چهارچوب مناسبی برای اتصال ملکول‌های
دارو در غیاب گروه آمونیوم محسوب می‌شود. این چهارچوب ملکول‌ها را ‏در کنار یکدیگر
نگاه داشته و اثر آنها را تشدید می‌نماید. ایده این افراد این بود که با اتصال
ملکول‌های منفرد با قابلیت ‏اتصال ضعیف به نانوذرات امکان اتصال آنها تقویت می شود‏‎.
‎

فرضیه محققان نیز با این مطالعه تایید گردید. آنها با نوع اصلاح شده داروی
‏TAK-799‎‏ که فاقد گروه آمونیوم بود مطالعه ‏خود را آغاز نمودند. بعد از انجام
آزمایش، آنها دریافتند که با اتصال ۱۲ملکول داروی اصلاح شده ‏SDC-1721‎‏ به یک
‏نانوذره طلا، قابلیت دارو در مهار عفونت ایدز در کشت اولیه سلول‌های مبتلایان
مجددا بدست آمد.‏

به عقیده یکی از محققان، آنها روشی غیرمضر برای بهبود قدرت و کارایی یک داروی مهم
را ابداع کرده‌اند و دلیلی نیز ‏وجود ندارد که از این روش نتوان برای سایر داروها
نیز استفاده کرد. ‏

نتایج این مطالعه در مجله ‏American Chemical Society‏ منتشر شده است.‏