دکتر شبنم سهرابنژاد استادیار دانشکده علوم دانشگاه محقق اردبیلی به پژوهش و تحقیق روی مزوپورها پرداخته است. وی در قسمتی از پژوهش خود با یک روش ساده و ارزان با استفاده از افزایش آلومینیوم، مواد مزوپور را اصلاح نموده که برای برهمکنش با مهمانهای کاتیونی، میزبان بسیار مناسبی به حساب میآیند.
اصلاح ساختار خنثی مواد مزوپور توسط پژوهشگران دانشگاه محقق اردبیلی
هم اکنون برای تولید نانوکامپوزیتهای نیمههادی از ماتریسهای پلیمری، شیشههای متخلخل و محلولهای کلوئیدی استفاده میشود؛ ولی اندازه نانوکامپوزیتهای تولیدی غالباً یکنواخت نیست. مشکل اخیر با استفاده از مواد زئولیتی و مواد متخلخل مزوپور تا حدودی حل شده است. مزوپورها که پس از زئولیتها شناسایی شدهاند، دارای مساحت سطح و حجم حفره بالاتری نسبت به زئولیتها هستند، در نتیجه کاربردهای فراوانتری دارند.
اما مطالعات نانوکامپوزیتی بر روی این مواد کمتر از مواد زئولیتی است زیرا ساختار آنها خنثی بوده و میزبان مناسبی برای نیمههادیها نیستند مگر اینکه سطحشان با ترکیب سیلیکونی اصلاح شود که این کار بسیار هزینهبر میباشد. دکتر شبنم سهرابنژاد استادیار دانشکده علوم دانشگاه محقق اردبیلی به پژوهش و تحقیق روی مزوپورها پرداخته است. وی در قسمتی از پژوهش خود با یک روش ساده و ارزان با استفاده از افزایش آلومینیوم، مواد مزوپور را اصلاح نموده که برای برهمکنش با مهمانهای کاتیونی، میزبان بسیار مناسبی به حساب میآیند. این محقق در گفتگو با بخش اخبار سایت ستاد ویژه توسعه فناورینانو جزئیات کار را اینگونه شرح داد: “ابتدا MCM-41 از مخلوط کردن مقدارهای مشخصی از ترکیبات اتیلن آمین، تری اتیل اورتوسیلیکات و فعالساز سطحی هگزادسیل تریاتیل آمونیوم بروماید با کنترل pH در دمای اتاق سنتز شد. سپس نمونه جامد خشک را در دمای ۶۰۰ درجه سانتیگراد گرمادهی نمودیم. برای آلومینیومدار کردن مواد مزوپور سنتز شده از دو روش تبادل یونی و یا افزایش Al به مزوپور سنتزی استفاده گردید. بعد از تبدیل MCM-41 به فرم AlMCM-41 نمونه با نمکهای نیمههادی نیکل و کبالت وارد تبادل یونی شدند و در انتها سولفید سدیم را به عنوان منبع سولفیدی استفاده کردیم که مشاهده شد؛ واکنش با سولفید سدیم به شکل تبادل یونی است. نانوکامپوزیت سنتز شده کاربرد فراوانی در دستگاههای الکترونیکی/ نوری دارند. جزئیات این پژوهش که از حمایتهای تشویقی ستاد بهرهمند شده در مجله بینالمللی low-dimensional system and nanostructures در سال ۲۰۰۷ منتشر شده است. |