ترکیب فناوری‌نانو، مولکول‌های زیستی و نور برای درمان سرطان

محققان آمریکایی در حال مطالعه روش جدیدی برای از بین بردن انتخابی سلول‌های سرطان هستند. در این روش آنتی‌بادی‌های جستجوگر سرطان را به لوله‌های کربنی کوچکی وصل می‌کنند. با قرار گرفتن این لوله‌ها در برابر اشعه نزدیک به فروسرخ،گرم می‌شوند، که این گرم شدن منجر به مرگ سلولی می‌شود.

محققان آمریکایی در حال مطالعه روش جدیدی برای از بین بردن انتخابی سلول‌های سرطان
هستند. در این روش آنتی‌بادی‌های جستجوگر سرطان را به لوله‌های کربنی کوچکی وصل می‌کنند.
با قرار گرفتن این لوله‌ها در برابر اشعه نزدیک به فروسرخ،گرم می‌شوند، که این گرم
شدن منجر به مرگ سلولی می‌شود.

این دانشمندان از مولکول‌های زیستی خاصی به‌نام مونوکلونال آنتی‌بادی‌ها- که به
سلول‌های سرطان وصل می‌شوند- استفاده کرده‌اند. مونوکلونال آنتی‌بادی‌ها می‌توانند
به‌تنهایی عمل کرده، یا برای رساندن این مواد به داروهای ضد سرطان قدرتمند، به هسته‌های
رادیواکتیو یا سموم متصل شوند. در این مطالعه از این مولکول‌ها ـ که هدفشان قسمت
خاصی از لنفوم بوده ـ برای روکش کردن نانولوله‌های کربنی استفاده شد. نانولوله‌های
کربنی استوانه‌های بسیار ریز، گرافیتی هستند که اگر در مقابل اشعه نزیک به فروسرخ
قرار گیرند،گرم می‌شوند. از این نوع اشعه که با چشم انسان قابل مشاهده است می‌توان
در کنترل تلویزیون‌ها استفاده کرد. این اشعه‌ می‌تواند تا ۵/۱ اینچ در بافت انسانی
نفوذ کند.

در محیط‌های سلول‌های لنفوم سرطانی، نانولوله‌های کربنی ـ که روکش آنتی‌بادی‌
داشتند ـ به سطح سلول وصل می‌شدند. زمانی که این سلول‌ها در معرض اشعه نزیک به
فروسرخ قرار می‌گرفتند، لوله‌ها گرم شده، گرمای کافی برای “پختن” سلول‌ها و مرگشان
ایجاد می‌کند.

دکتر الن ریتتا، رئیس این گروه، می‌گوید:”استفاده از اشعه نزدیک به فروسرخ برای
القای عمل افزایش دما بسیار جذاب است، زیرا بافت‌های زنده جذب شدیدی در این محدوده
از تشعشعات ندارند. با اتصال نانولوله‌های کربنی به سلول‌های تومور، می‌توان از
منبع خارجی نوری استفاده کرد. این اشعه بدون هیچ خطری در بافت زنده نفوذ کرده، سلول‌های
تومور را می‌کشد.آزمایش این سیستم روی موش‌ها در حال شروع است. ما خوش‌بین هستیم،
اما نمی‌توان عملکرد سیستم را تضمین کرد.

محققان از بسیاری از نانولوله‌های کربن و گرما برای از بین بردن سلول‌های سرطانی
استفاده کرده‌اند. اما این اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد آنتی‌بادی‌ها و
نانولوله‌های کربنی با حفظ خصوصیات فیزیکی و توانایی‌های عملی، فقط به سلول‌های هدف
متصل شده، آنها را می‌کشند.