گامی ارزشمند در جداسازی نانولوله‌های کربنی

دکتر پاپادیمیتراکاپولوس و شاگردانش توانستند نوعی از ویتامین B2 را به دور یک نانولوله‌ی کربنی تک‌دیواره بپیچند.
دست یافتن به پوششش برای یک نانولوله کربنی دشوار ولی ارزشمند است؛ زیرا می‌توان با این روش از بین نمونه‌ای که ۵۰ نوع مختلف نانولوله در آن است، یک نوع لوله خاص را جدا کرد. نانولوله‌های همگن همیشه خصوصیات نوری و الکتریکی مشابهی دارند و ماده‌ای بسیار خالص را تشکیل می‌دهند.

دکتر پاپادیمیتراکاپولوس و شاگردانش توانستند نوعی از ویتامین B2 را به دور یک
نانولوله‌ی کربنی تک‌دیواره بپیچند.

دست یافتن به پوششش برای یک نانولوله کربنی دشوار ولی ارزشمند است؛ زیرا می‌توان با
این روش از بین نمونه‌ای که ۵۰ نوع مختلف نانولوله در آن است، یک نوع لوله خاص را
جدا کرد. نانولوله‌های همگن همیشه خصوصیات نوری و الکتریکی مشابهی دارند و ماده‌ای
بسیار خالص را تشکیل می‌دهند. این نتایج این امکان را برای دانشمندان فراهم می‌کند
که نانولوله‌ها را با پروتئین یا مولکول‌های دیگر بپوشانند که در این صورت می‌تواند
کاربردهای متعددی داشته باشد.

محققان دریافتند که مولکول‌های ویتامین B2 به‌ شکل روبان درمی‌آیند و با پیوندهای
هیدروژنی ساده به دور لوله‌ها می‌پیچند. این لوله‌ها مثل دترجنت عمل کرده، لوله‌های
روغن‌دوست را در آب پراکنده می‌کند. با اضافه شدن دومین دترجنت به محیط، این روبان
بی‌ثبات شده و پیوندهای هیدروژنی شکسته می‌شود. با تغییر غلظت دومین دترجنت می‌توان
نانولوله‌های مطلوب را بر اساس کایرالیته جدا کرد. شناخت نانولوله‌ها بر اساس
کایرالیته بسیار مهم است؛ اگر کایرالیته یکسان باشد، نانولوله‌ها می‌توانند به شکل
شش‌گوشه به‌هم متصل شده، لوله‌ای بسیار مستحکم بسازند.

دکتر پاپادیمیتراکاپولوس می‌گوید:«این پژوهش گامی مهم در به ‌حداقل رساندن اثر منفی
نانولوله‌های کربنی بر سلامت است. این اثر مانند اثر آلودگی آزبست در جدار ریه است
که در حیوانات آزمایشگاهی دیده می‌شود».

اخیراً نشان داده شده که نانولوله‌های بلندتر از ۲۰ میکرون مانند آزبست رفتار می‌کنند؛
اما لوله‌های کوتاه‌تر مانند گرده هستند و از ریه پاک می‌شوند. نانولوله‌های مورد
بررسی در تحقیق دکتر پاپادیمیتراکاپولوس، حدوداً یک میکرون طول داشتند.

او می‌گوید:«نیروی هوایی ایالات متحده که از این تحقیق حمایت کرده، به‌دنبال موادی
روشن، مستحکم و مقاوم در برابر دماست. در آینده احتمالاً هواپیماها از نانوالیاف
کربنی ساخته خواهند شد. قدم بعدی ما در این تحقیق پوشاندن موادی دیگر به دور
نانولوله‌هاست».