نانو بمبهای هوشمند: راهبردی مؤثر در درمان متاستاز

دانشمندان در راهبرد جدید درمانی با استفاده از – بمب‌‌های هوشمندِ – مولکولی و داروهای ضد سرطانی، متاستاز را هدف قرار دادند. در این نوع درمان نه‌‌تنها از دوزهای کمتری از مواد سمی شیمی‌‌درمانی استفاده می‌‌شود، بلکه آسیب به بافت‌‌های اطراف هم بسیار کمتر خواهد بود.

دانشمندان در راهبرد جدید درمانی با استفاده از “بمب‌‌های هوشمندِ” مولکولی و
داروهای ضد سرطانی، متاستاز را هدف قرار دادند. در این نوع درمان نه‌‌تنها از
دوزهای کمتری از مواد سمی شیمی‌‌درمانی استفاده می‌‌شود، بلکه آسیب به بافت‌‌های
اطراف هم بسیار کمتر خواهد بود. این گروه با طراحی یک سیستم دارورسانی مبتنی بر
فناوری‌نانو، شیمی‌‌درمانی را هدفمند کرده، به اثری عمیق روی متاستاز سرطان کلیه و
لوزلمعده در موش دست‌‌ یافتند.

پرفسور چرش، عضو این گروه، اظهار داشت که نانوذرات مورد استفاده مواد شیمی‌درمانی
را حمل کرده، آنها را به پروتئین نشانداری به ‌‌نام اینتگرین ανβ۳می‌‌رسانند. این
پروتئین در سطح رگ‌‌های خونی توموری خاصی یافت می‌‌شود و با توسعه رگ‌‌های خونی
جدید و رشد تومورهای بدخیم مرتبط است.

این گروه دریافتند که ترکیب دارو/ نانوذره تأثیر زیادی روی تومور اولیه ندارد؛ اما
انجام متاستاز در سرطان‌‌های کلیه و لوزلمعده را در بدن موش متوقف می‌‌کند. آنها
نشان دادند که دوزهای بسیار کمتر شیمی‌‌درمانی می‌‌تواند نتیجه دلخواه را به دست
دهد، زیرا دارو به‌طور انتخابی به رگ‌‌های خونی خاصی می‌رسد که تغذیه‌کننده سرطان
هستند و بدون آسیب به بافت‌‌های اطراف ضایعه را نابود می‌‌کند.

پرفسور چرش می‌‌گوید:«ما قادریم با دوزی معادل ۱۵ برابر کمتر از دوزی که در تجویز
سیستمیک دارو استفاده می‌‌شود، اثرات ضد سرطانی مطلوبی را به دست آوریم. نکته جالب
اینکه تومور متاستازداده در این سرطان حساس‌‌تر از تومور اولیه است».

دوکسوروبیسین یک داروی ضد سرطان است.اما دوزهای درمانی آن اثرات جانبی منفی
دارد.این اولین باری است که چنین اثری که نشانه‌‌های سمیت در بیماران ایجاد
نمی‌‌کند، روی متاستاز مشاهده می‌‌شود.”

درمان متاستاز از قدیم سخت‌‌تر از درمان تومور اولیه بود و همان چیزی است که باعث
مرگ بیماران می‌‌شود. چون متاستاز بیشتر از تومورهای ثابت متکی به رگ‌‌زایی است.
پرفسور چرش به این نتیجه رسیده که رساندن داروهای ضد سرطان به محل رشد رگ‌‌های
خونی، درمان خوبی برای متاستاز است.