ساخت نانو لوله های معدنی زیست سازگار

رشد آینده صنعت الکترونیک، مستلزم توسعه سریع‌تر مدارهای مجتمع، کاهش قیمت و توان مصرفی آنها و همزمان با آن کوچک شدن قطعات مداری است . این کار موجب سبک شدن وزن قطعات الکترونیکی ـ که به‌ویژه در دستگاه‌های الکترونیکی قابل حمل بسیار حائز اهمیت هستند ـ می شود. گروهی از محققان در آمریکا سعی کرده‌اند تا با استفاده از نانولیتوگرافی و روش‌های خودسامانی، نانولوله‌های پروتئینی‌ای ساخته، از آن به‌عنوان بلوک سازنده قطعات مداری استفاده نمایند.

رشد آینده صنعت الکترونیک، مستلزم توسعه سریع‌تر مدارهای مجتمع، کاهش قیمت و توان
مصرفی آنها و همزمان با آن کوچک شدن قطعات مداری است . این کار موجب سبک شدن وزن
قطعات الکترونیکی ـ که به‌ویژه در دستگاه‌های الکترونیکی قابل حمل بسیار حائز اهمیت
هستند ـ می شود.

گروهی از محققان در آمریکا سعی کرده‌اند تا با استفاده از نانولیتوگرافی و روش‌های
خودسامانی، نانولوله‌های پروتئینی‌ای ساخته، از آن به‌عنوان بلوک سازنده قطعات
مداری استفاده نمایند. به این ترتیب می‌توان مدارهایی مشابه سیستم های زیستی داشت
که در آن این بلوک‌های سازنده آلی /معدنی، به شکل منظم و دقیق به‌صورت ساختارهایی
پیچیده و تکرارپذیر کنار هم قرار بگیرند و بازدهی بالایی هم داشته باشند.

در این تحقیق آنها موفق شدند تا با استفاده از ترکیبات آلی آنزیمی( پپتیدهای متوالی
غنی‌شده با هیستیدین) نانولوله‌های معدنی زیست‌سازگاری بسازند؛ به این ترتیب حتی می‌توان
زیست‌نانولوله‌هایی تولید کرد که روکش‌های فلزی یکنواخت و متراکمی از Au,Ag ،Pt,Cu,Ni
داشته باشند.

این محققان در آزمایش خود نانولوله‌هایی پروئینی حاوی ذرات فلزی، نیمه‌رسانا، نقاط
کوانتومی و یا عایق برای ساخت مدارهای مجتمع پیچیده تولید کردند. این نانولوله‌ها
به‌راحتی در محلول‌های آبی بی‌حرکت شده، پس از شناسایی پذیرنده‌ها به‌راحتی به آنها
متصل می‌شوند، همچنین دریافته‌اند که افزودن سایر مولکول‌های معدنی؛ از قبیل پرفرین‌ها
و فروسین‌ها به این نانولوله‌های پروتئینی، موجب افزایش کارایی آنها در کاربردهایی؛
از قبیل حسگرهای زیستی می‌شود.

از این روش دقیق و مقرون‌به‌صرفه می‌توان در نانوالکترونیک ، الکترونیک کوانتومی،
پیل‌های فوتوولتائیک، باتری‌ها، حافظه ضبط‌ها، زیست‌حسگرها(تراشه‌هایی از آرایه‌های
پروتئینی) و الکترونیک اسپینی استفاده نموده،، خواص و کارکردهای جدیدی را برای آنها
تعریف نمود. همچنین ابزارهای ساخته‌شده با این نانولوله‌های پپتیدی در مقایسه با
الکترونیک مولکولی پایداری بیشتری دارند، در نتیجه رایانه‌های دارای این قطعات حتی
در شرایط سخت‌تر هم می‌توانند به کار خود ادامه دهند.