کاربرد فناوری‌نانو در انگشت‌نگاری

استفاده از اثر انگشت به جا‌مانده روی اسناد و مدارک، یکی از روش‌های مرسوم در جرم‌شناسی و دیگر کاربردهاست. هم‌اکنون برای این منظور از ذرات پودری با اندازه یک تا ده میکرومتر استفاده می‌شود؛ اما مهم‌ترین مشکلی که در این شیوه وجود دارد، تشخیص اثر انگشت‌های مخدوش و یا آغشته با مواد دیگر است. برای رفع این مشکل گروهی از دانشمندان استرالیایی استفاده از نانوذرات فلزی و نانوساختارها را پیشنهاد کرده، به تحقیق در این مورد پرداختند.

استفاده از اثر انگشت به جا‌مانده روی اسناد و مدارک، یکی از روش‌های
مرسوم در جرم‌شناسی و دیگر کاربردهاست. هم‌اکنون برای این منظور از
ذرات پودری با اندازه یک تا ده میکرومتر استفاده می‌شود؛ اما مهم‌ترین
مشکلی که در این شیوه وجود دارد، تشخیص اثر انگشت‌های مخدوش و یا آغشته
با مواد دیگر(غالباً ترکیب پیچیده ای از آلودگی‌های محیطی و ترشحات
طبیعی بدن که بر حسب سن، جنس، وضعیت پزشکی و رژیم غذایی و نیز شرایط آب
و هوایی متفاوت هستند) است.

برای رفع این مشکل گروهی از دانشمندان استرالیایی استفاده از نانوذرات
فلزی و نانوساختارها را پیشنهاد کرده، به تحقیق در این مورد پرداختند.
آنها بر این باورند که استفاده از نانوذرات با توجه به نسبت سطح به حجم
بسیار زیادشان در مقایسه با ماده توده، فرصت‌های جدیدی در علم سطح پدید
می‌آورد و کمک شایانی به تشخیص اثر انگشت‌های نسبتاً محو می‌کند که یک
پدیده سطحی هستند.

با استفاده از این فناوری امکان توسعه معرف‌های شیمیایی جدبد برای
بهبود روش‌های آشکارسازی با قابلیت‌هایی به مراتب برتر از روش‌های
مرسوم فعلی نیز فراهم می‌شود؛ البته به عقیده آنها این روش‌ها هنوز به
حد بلوغ نرسیده و توسعه روش‌های تشخیص اثر انگشت‌ها و بهینه‌سازی نتایج
به دست‌آمده مستلزم انجام تحقیقات بیشتری است.