نقش نانوفیلتر‌ها در تصفیه آب در مناطق حادثه دیده

پوششی از نانومواد می‌تواند راه حلی برای یکی از بزرگترین و خطرناک‌ترین چالش‌های بهداشتی باشد. این مشکل عبارت است از جدا کردن میکروب‌ها و سایر آلودگی‌ها از آب آشامیدنی.

پوششی از نانومواد می‌تواند راه حلی برای یکی از بزرگترین و خطرناک‌ترین
چالش‌های بهداشتی باشد. این مشکل عبارت است از جدا کردن میکروب‌ها و سایر
آلودگی‌ها از آب آشامیدنی.

در حوادثی مانند طوفان برمه، بسیاری از مرگ و میر‌ها به علت از بین رفتن منابع
تأمین آب آشامیدنی روی می‌دهد. هزاران کیلوگرم مواد غذایی از طریق راه‌های
هوایی به این مناطق ارسال می‌شود و جان هزاران نفر را موقتا حفظ می‌کند ولی
بسیاری از اوقات آب بهداشتی ناکافی است.

پروفسور پیتر ماجووسکی از دانشگاه جنوب (University of South)استرالیا روزی را
پیش‌بینی می‌کند که مؤسسات کمک‌کننده می‌توانند ماسه پوشش داده شده را آورده و
با عبور دادن آب آلوده از یک فیلتر معادل فیلتر قهوه، آب پاکیزه بدست آورند.
نانوماده موجود بر روی سطح سیلیکا می‌تواند باکتری وبا یا انگل Cryptosporidium
را به طور اطمینان‌آوری به‌دام‌انداخته و آب آشامیدنی بهداشتی تولید نماید.

علاوه بر این ماجووسکی معتقد است این نانوفیلترها باید قابلیت تولید با قیمتی
مناسب را داشته باشند. وی می‌گوید ما از آب –که گران نیست- و سیلیکا و مواد
فعال سطحی استفاده می‌کنیم. ماجووسکی و دانشجویان دوره دکتری وی آزمایشاتی را
با ماسه سیلیسی که قیمت آن در هر تن حدود ۲۰ دلار است و نیز با سیلیکای صنعتی
بهبود داده شده (که گران‌تر است) انجام داده‌اند.

همچنین با توجه به اینکه روزانه شش هزار نفر به علت عدم دسترسی به آب شامیدنی
سالم جان خود را از دست می‌دهند، ماده فعال سطحی حتی برای مصرف در کشور‌های در
حال توسعه نیز گران نیست. علاوه براین امکان استفاده مجدد از فیلتر‌ها پس از
شستن آنها در یک اسید ملایم وجود دارد. همچنین می‌توان آلودگی‌ها و نانومواد را
از بین برده و سیلیکا را مجدداً مصرف نمود.

به گفته ماجووسکی هنوز معلوم نیست که این فرآیند برای تصفیه خانه‌های بزرگ در
کشورهای در حال توسعه مناسب باشد. اما بسیار بازار‌های بالقوه دیگر برای آن
وجود دارد. این روش همچنین راهی را برای شیرین کردن آب دریا ارائه می‌کند. این
در حالی است که ماجووسکی فکر نمی‌کند که این کار بتواند در مقیاس بزرگ و تجاری
امکانپذیر باشد.