تولید نمایشگرهای جدید با استفاده از نانومخروط‌های طلا

محققان کره‌ای توانستند نانومخروط‌های طلایی چاپ‌شده را روی شیشه پوشیده‌شده با ITO منتقل نموده و بدین ترتیب نمایشگر نشر زمینه‌ای تولید کنند که میدان مورد نیاز برای روشن شدن آن تنها ۳/۳ ولت بر میکرومتر است.

محققان کره‌ای توانستند نانومخروط‌های طلایی چاپ‌شده را روی شیشه پوشیده‌شده با
ITO منتقل نموده و بدین ترتیب نمایشگر نشر زمینه‌ای تولید کنند که میدان مورد
نیاز برای روشن شدن آن تنها ۳/۳ ولت بر میکرومتر است. این مقدار قابل مقایسه با
میدان مربوط به نمایشگرهای مبتنی بر نانولوله‌های مولیبدن (۵/۳) و ستون‌های
خالی مولیبدن (۵/۴) و بسیار کمتر از عدد مربوط به نانولوله‌های اکسید منیزیم
(۴/۸) یا نانوسیم‌های اکسید روی (۰/۶) است.

با وجودی که این روش ساده و ارزان برای تولید نمایشگرها بسیار ایده‌آل است، می‌توان
از آن در کاربردهای زیستی و پزشکی نیز استفاده کرد.

سون مین سئو از موسسه تحقیقاتی Gachon BioNano در دانشگاه Kyungwon می‌گوید: «یکی
از اهداف ما استفاده از نانوساختارهای چاپ‌شده برای ساخت تراشه‌های زیستی است.
می‌توان از الگوهای طلا به عنوان بسترهای پخش رامان بهبودیافته سطحی یا به
عنوان الکترودهایی برای تشخیص سلول‌ها استفاده کرد».

این محققان برای ساخت نانوالگوهای طلا، این فلز را روی یک قالب از جنس پلی‌اورتان‌آکریلات
(PUA) رسوب دادند. به این دلیل از PUA استفاده می‌شود که این ماده مقاومت لازم
در برابر فشار اعمال شده جهت انتقال الگو را دارد.

برای جلوگیری از ایجاد ترک در نانوساختارها، قالب باید به صورت یکنواخت پر شده
باشد. این تیم پژوهشی دریافتند که سرعت رسوب‌دهی ۵/۰ نانومتر بر ثانیه برای این
کار مناسب است.

زمانی که لایه طلا اعمال شد، قالب پر شده روی یک پرس حاوی بستر هدف قرار داده
می‌شود. بستر هدف در این مورد یک شیشه پوشیده‌شده با ITO است که با یک تک‌لایه
خودآرا روکش‌دهی شده است. این تک لایه به ایجاد پیوند میان طلا و بستر کمک می‌کند.
این دستگاه قالب را تا ۱۲۰ درجه سانتی‌گراد گرم کرده و به مدت ۱۰ دقیقه، فشاری
معادل ۸۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع بر آن وارد می‌کند.

پس از سرد شدن، قالب جدا شده و می‌تواند دوباره مورد استفاده قرار بگیرد. سئو و
همکارانش توانستند با استفاده از این قابلیت، روی سطح وسیعی فرایند چاپ را اجرا
کنند.

این گروه تحقیقاتی که شامل محققانی از دانشکده مهندسی شیمی و زیستی دانشگاه ملی
سئول نیز بود، نتایج کار خود را در Nanotechnology منتشر کردند.