پاکلی تاکسل، یک عامل ضد سرطان قوی است که در درمان طیفی از سرطان‌های بدخیم استفاده میشود؛ اما به‌دلیل داشتن عوارض جانبی زیاد، فواید محدودی دارد. محققان برای بهبود ویژگی‌های این دارو، به استفاده از عوامل انتقال‌دهنده بر پایه نانوذرات روآورده‌اند؛ البته موفقیت چندانی نداشته‌اند. ثابت شده‌است که قرارگیری مقادیر زیادی از پاکلی تاکسل به‌صورت پایدار در بیشتر نانوذرات مشکل است.
همینک محققان دانشگاه ایلینویز در ارباناـ شامپین فرایند جدیدی برای ساخت نانوذرات با تکیه بر خود پاکلی تاکسل، به‌عنوان آغازگر سنتز پلیمر، ابداع کردند. در نتیجه، علاوه بر ساخت فرمولاسیون پایدار به‌وسیله نانوذرات از پاکلی تاکسل، مقادیر زیاد و کنترل‌شده‌ای از دارو نیز در نانوذرات بارگیری شد.
استفاده از نانوذرات در داروهای ضدسرطان
| پاکلی تاکسل، یک عامل ضد سرطان قوی است که در درمان طیفی از سرطان‌های بدخیم استفاده میشود؛ این عامل با داشتن عوارض جانبی زیاد، فواید محدودی دارد. محققان برای بهبود ویژگی‌های این دارو، به استفاده از عوامل انتقال‌دهنده بر پایه نانوذرات روآورده‌اند؛ البته تا به‌حال با موفقیت چندانی روبه‌رو نبوده‌اند. ثابت شده‌است که قرارگیری مقادیر زیادی از پاکلی تاکسل به‌صورت پایدار در بیشتر نانوذرات مشکل است.
محققان دانشگاه ایلینویز در ارباناـ شامپین فرایند جدیدی برای ساخت نانوذرات با تکیه بر خود پاکلی تاکسل، به‌عنوان آغازگر سنتز پلیمر، ابداع کرده‌اند. در نتیجه، علاوه بر ساخت فرمولاسیون پایدار به‌وسیله نانوذرات از پاکلی تاکسل، مقادیر زیاد و کنترل‌شده‌ای از دارو نیز در نانوذرات بارگیری میشود. این تحقیق در مجله Angewandte Chemie International Edition منتشر شده است. به گفته جیانجون چنگ، عضوSCCNE، روش «پلیمریزاسیون زنده» برای رشد نانوذرات پلیمری استفاده میشود؛ به‌طوری که در آن پاکلی تاکسل با ساختار شیمیایی پلیمر درمی‌آمیزد. مزیت این فرایند این است که محققان می‌توانند از قبل مشخص کنند که باید چه مقدار پاکلی تاکسل در نانوذره جای بگیرد، این کار تنها با تنظیم نسبت مولکول‌های دارو با لاکتاید، مونومر سازنده پلی‌لاکتاید امکان‌پذیر است. محققان نانوذرات نهایی را با لایه‌ای از پلی اتیلن گلایکول(PEG) پوشش می‌دهند تا مدت گردش آن در بدن افزایش یابد. واقعیت مهم دیگر این است که اتصال شیمیایی پاکلی تاکسل با اسکلت پلیمری می‌تواند به‌آرامی در بدن شکسته شده، برای رسیدن دارو به تومور آزادسازی یکنواختی از دارو را ایجاد کند. بسیاری از فرمولاسیون‌های نانوذره‌ای حاوی پاکلی تاکسل به‌وسیله فرایندی که محققان آن را «آزادسازی انفجاری» می‌نامند، باز می‌شوند؛ به‌طوری که ۹۰ درصد از دارو تنها در مدت چند ساعت انتقال می‌یابد. محققان همچنین متوجه شدند که از این روش می‌توان در به دام انداختن هر دارویی استفاده کرد که همانند پاکلی تاکسل گروه‌های هیدروکسیل در ساختار شیمیایی‌اش دارد. در حقیقت آنها به این مطلب اشاره کرده‌اند که نانوذرات پایداری حاوی داروهای ضد سرطان داکتاکسل و کمپتوتسین را می‌توان با استفاده از روش پلیمریزاسیون زنده تولید کرد.
|
