تکثیر سلولی روی داربست نانوالیاف ساخته شده در دانشگاه صنعتی اصفهان

لاله قاسمی مبارکه در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری‌نانو، هدف
از انجام این پژوهش را به‌کارگیری نانوالیاف در مهندسی بافت بیان کرد و افزود:
«یکی از معضلات بزرگی که علم پزشکی از دیر باز با آن درگیر بوده است، ارائه
درمان قطعی برای بازسازی بافت‌های از کار افتاده و معیوب است. متداول‌ترین شیوه
در درمان این نوع بافت‌ها روش پیوند است که خود با مشکلات عدیده‌ای از جمله
کمبود عضو اهدایی، هزینه بالا و اثرات جانبی حاصل از پیوند بافت بیگانه مواجه
است. مهندسی بافت روشی نوید بخش جهت بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده ارائه کرده
است. »

قاسمی ادامه داد: «داربست‌های نانوالیاف گزینه مناسبی برای اتصال، تکثیر و
عملکرد سلول‌ها نسبت به سایر داربست‌هایی است که به طور رایج مورد استفاده قرار
می‌گیرند. داربست‌های نانوالیاف دارای نسبت سطح به حجم بالا و تخلخل زیادی
هستند که این امر باعث افزایش چسبندگی سلول‌ها به سطح آنها می‌گردد. همچنین
نتایج تحقیقات انجام شده حاکی از آن است که سلول‌ها به خوبی در اطراف الیافی با
قطری کمتر از سلول (در حد نانومتر) چسبیده و ارگانیزه می‌شوند. »

گفتنی است؛ در این پژوهش از پلیمر پلی‌کاپرولاکتون (پلیمری زیست سازگار و زیست
تخریب‌پذیر در بدن) و روش الکتروریسی برای تهیه داربست نانوالیاف استفاده شده
است.

در این تحقیق رفتار سلول‌های Vero بر داربست نانوالیاف بررسی و نتایج حاکی از
آن است که این سلول‌ها به خوبی روی داربست نانوالیاف رشد و تکثیر پیدا می‌کنند.

جزئیات این پژوهش که در قالب بخشی از پروژه دکتری لاله قاسمی‌مبارکه، با
راهنمایی دکتر محمدحسین نصر اصفهانی، دکتر محمد مرشد، دکتر حسین بهاروند، دکتر
علی زادهوش و با همکاری خدیجه کربلایی و مهرآفرین فشارکی در دانشکده نساجی
دانشگاه صنعتی اصفهان انجام گردیده،
در مجله Yakhteh Medical Journal(جلد۱۰،
صفحات ۱۸۴-۱۷۹، سال۲۰۰۸) منتشر شده است.