مواد هوشمند جدید برای مغز

تحقیقات این دانشمندان نشان می‌دهد که نانولوله‌های کربنی مانند نورون‌ها(سلول‌های
عصبی) هدایت الکتریکی بالایی دارند و اتصال بسیار مناسبی هم با غشای سلول‌های
عصبی برقرار می‌کنند(مانند سیناپس در نورون).

بر خلاف الکترودهای فلزی مورد استفاده در تحقیقات کلینیکی، این نانولوله‌ها می‌توانند
بین بخش‌های جلویی و عقبی نورون‌ها راه میان‌بُری را ایجاد کنند و باعث افزایش
تحریک‌پذیری عصبی شوند. این تحقیقات در آزمایشگاه Neural Microcircuitry در
EPFL و به رهبری Michel Giugliano (که همینک استاد دانشگاه Antwerp سوئد است) و
پروفسور Laura Ballerini از دانشگاه Trieste، انجام شده‌است.

این تحقیقات در مهندسی عصب و neuroprosthetics(ساخت نورون‌های مصنوعی) اهمیت
زیادی دارد.

به عقیده‌ی پروفسور Giugliano، نانولوله‌هایی می‌توانند واحدهای ساختمانی جدیدی
را برای سیستم‌های By Pass الکتریکی ایجاد نمایند که برای درمان آسیب‌های سیستم
اعصاب مرکزی استفاده می‌شوند.

الکترودهای نانوکربنی می‌توانند جایگزین الکترودهای فلزی در درمان بیماری
پارکینسون و افسردگی‌های شدید شوند.

Henry Markram، نویسنده‌ی مقاله و رئیس این آزمایشگاه تحقیقاتی، می‌افزاید:«سه
مانع در راه پیشرفت این نورون‌های مصنوعی وجود دارد:

۱ – تثبیت ابزار الکترومکانیکی در سطح بافت عصبی؛

۲ – یافتن راهی مناسب برای تحریک بافت عصبی؛

۳ – فهمیدن این موضوع که چه سیگنال‌هایی از نورون‌ها ثبت و ضبط می‌شوند تا
بتوانیم پاسخ مناسب و خودکاری را نسبت به تحریک داشته باشیم.

رابطه‌ی مغز با ماشین، کلید پیشرفت انواع نورون‌های مصنوعی در بینایی، شنوایی،
بویایی، چشایی، حرکت، انعکاس‌های نخاعی و حملات عصبی و حتی اصلاح و افزایش
کارایی حافظه خواهد بود.

نتایج تحقیقات این محققان در مقاله‌‌ای در ۲۱ دسامبر در مجله‌ی Nature
Nanotechnology به چاپ رسیده‌‌است.