نقش نانوذرات پلیمری در انتقال داروهای ضد سرطان به روش خوراکی

یکی از مشکلات بیماران سرطانی این است که بسیاری از درمان‌های ضد سرطان فقط از طریق تزریق قابل انجام است و به همین جهت بیماران باید از منزل خارج شده، به مراکز درمانی مراجعه نمایند.
اما نسل جدیدی از نانوذراتی که به‌وسیله محققان دانشگاه جان هاپکینز ابداع شده‌است، مبتلایان به سرطان را قادر می‌سازد تا در آینده داروها را به شکل خوراکی مصرف نمایند.

یکی از مشکلات بیماران سرطانی این است که بسیاری از درمان‌های ضد سرطان فقط از
طریق تزریق قابل انجام است و به همین جهت بیماران باید از منزل خارج شده، به
مراکز درمانی مراجعه نمایند.

اما نسل جدیدی از نانوذراتی که به‌وسیله محققان دانشگاه جان هاپکینز ابداع شده‌است،
مبتلایان به سرطان را قادر می‌سازد تا در آینده داروها را به شکل خوراکی مصرف
نمایند.

دکتر آنیربان مایترا و همکارانش این نانوذرات پلیمری جدید را از سه نوع ماده‌‌ی
اولیه که با نسبت‌های مختلفی ترکیب شده‌اند، تهیه کردند. آنها دریافتند که
نانوذراتی که ترکیبی از شش قسمت N ایزوپروپیل اکریل آمید، دو قسمت متیل متا
اکریل آمید و دو قسمت اکریلیک اسید هستند، دارای ویژگی‌های مطلوب فارماکولوژیکی
هستند.

چنین نانوذراتی به‌سادگی با داروهای نامحلول در آب ترکیب شده، این توانایی را
می‌یابند که این داروها را پس از بلعیدن، به جریان خون منتقل نمایند.

در مقاله‌ی منتشرشده در مجله‌ی Molecular Cancer Therapeutics، محققان تأکید
کرده‌اند که برای تهیه‌ِ این نانوذرات از سه ماد‌ه‌ی اولیه استفاده شده‌است؛
زیرا انتظار داشتند پلیمرهای به دست‌آمده به غشای موکوزی مجاری گوارشی بچسبد.

این ویژگی یعنی چسبناکی درون سلول‌های مجاری گوارشی، سبب می‌شود تا آنها
بتوانند نانوذرات را فراگرفته، آنها را به‌سمت جریان خون هدایت نمایند.

آزمایش داروی ضد سرطان rapamycin نشان داد که این فرمولاسیون، خواص
فارماکوکینتیک مطلوبی در جانوران دارد.

نکته‌ی مهم‌تر اینکه نانوذرات فوق می‌توانستند rapamycin را به تومورهای
پانکراتیک انسانی منتقل نمایند.

انجام تست‌های مختلف نشان داد که دُزهای «mega» از این نانوذرات که به مدت چهار
هفته مصرف شدند، از خود هیچ‌گونه اثر سمی ظاهر نکردند.

در حقیقت مشخص شد که دزهای خوراکی از این فورمولاسیون، طبق انتظاری که از داروی
rapamycin می‌رود، موجب تغییراتی در بیوشیمی سلول‌های توموری می‌شود.