می‌توان از قدرت آنتی‌اکسیدانی غذا برای تولید نانوذرات طلا از محلولی با طلای سه ظرفیتی استفاده کرد. دانشمندان ایتالیایی از این یافته برای توسعه یک حسگر شکر تغییر رنگ دهنده مبتنی بر غشاهای نانوالیافی نایلون بهره برده‌اند. این غشاها با استفاده از الکتروریسندگی تولید شده و با یون‌های طلای سه ظرفیتی اشباع شده‌اند.
تولید نانوروبشگر اُپتیکی برای شناسایی سریع شکر در غذا
می‌توان از قدرت آنتی‌اکسیدانی غذا برای تولید نانوذرات طلا از محلولی با طلای سه ظرفیتی استفاده کرد. دانشمندان ایتالیایی از این یافته برای توسعه یک حسگر شکر تغییر رنگ دهنده مبتنی بر غشاهای نانوالیافی نایلون بهره برده‌اند. این غشاها با استفاده از الکتروریسندگی تولید شده و با یون‌های طلای سه ظرفیتی اشباع شده‌اند.
این حقیقت که انرژی موجود در غذا می‌تواند موجب احیا شدن یون‌های طلا به نانوذرات طلا شود، قبلاً به اثبات رسیده است. اخیراً از این یافته‌ها برای احیای شکر نیز استفاده شده است. دانشمندان دانشگاه میلان مشاهده نموده‌اند که در محیط قلیایی (هیدروکسید سدیم ۱/۰ مولار)، آلدوز و کتوز می‌توانند به عنوان ترکیب احیا کننده عمل نمایند.
این محققان سطح غشاهای نانوالیافی الکتروریسیده را با یون‌های طلای سه ظرفیتی اشباع کردند. الکتروریسندگی امکان تولید سریع و کم هزینه غشاهای محکم و ارزان را فراهم می‌کند. الیاف در هم پیچیده حاصل دارای مساحت سطحی بالایی بوده و قابلیت تثبیت مقادیر بالایی از محلول طلای سه ظرفیتی را دارند. شکل زیر رشد نانوذرات طلا روی شبکه الیافی را هنگام اضافه کردن یک نمونه حاوی شکر احیاکننده نشان می‌دهد. رشد نانوذرات باعث می‌شود غشای شفاف در عرض یک دقیقه به رنگ بنفش درآید. نقطه حاصل که نشان دهنده حضور شکر احیا کننده است، در شکل زیر دیده می‌شود.
این گروه تحقیقاتی بر این باورند که چنین نانوروبشگر اُپتیکی می‌تواند نقش مهمی در کنترل شکر (به‌عنوان مثال در نوشیدنی‌ها و غذاهای دیابتی) ایفا کند.
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله Nanotechnology منتشر شده است.
