تشخیص نشانگرهای زیستی سرطان با استفاده از نانوسیم‌های پلیمری

محققان دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید روشی ساده و مقرون به صرفه برای تولید نانوسیم‌های پلیمری رسانا توسعه داده‌اند که می‌توانند انواع مختلف نشانگرهای زیستی سرطان را شناسایی کنند. این کار که در مجله Analytical Chemistry منتشر شده است، می‌تواند به عنوان مدلی برای تجهیزات قابل حمل تشخیص سرطان که در مطب پزشک مورد استفاده قرار می‌گیرند، عمل کند.

دکتر آشوک مولچاندانی رهبری گروهی را که این ابزار جدید را توسعه داده‌اند، بر عهده دارد. بخش اصلی این ابزار را نانوسیم‌های پلی‌پیرولی تشکیل می‌دهد که به یک جفت الکترود طلا که کمتر از ۳ میکرومتر باهم فاصله دارند، متصل شده‌اند. این محققان از میدان الکتریکی برای جابه‌جایی تک‌تک نانوسیم‌ها در جهت رسیدن به آرایش مناسب روی الکترودهای طلا استفاده کردند. سپس روی این نانوسیم‌ها را با ماده‌ای به نام EDC پوشاندند. EDC ماده‌ای است که می‌تواند به عنوان نقطه اتصال برای پادتن‌ها و مولکول های دیگری که به نشانگرهای زیستی خاص سرطان متصل می شوند، عمل نماید. در مقاله‌ای که این پژوهشگران منتشر نموده‌اند، پادتنی را متصل کردند که به نشانگر زیستی سرطان با نام CA 125 پیوند می‌یابد.

زمانی که محلولی با غلظت مشخص از CA 125 روی حسگر زیستی ساخته شده اعمال شد، این حسگر توانست غلظت نشانگر زیستی را در فاصله میان ۱ واحد آنزیمی بر میلی لیتر تا ۱۰۰۰ واحد آنزیمی بر میلی لیتر به طور دقیق اندازه بگیرد. بیشترین حد معمول CA 125 در خون، ۳۵ واحد آنزیمی بر میلی لیتر است. زمانی که از پلاسمای خون انسان برای تعیین غلظت CA 125 استفاده شد، نتایج مشابهی به دست آمد.

بنا بر گفته این پژوهشگران، مرحله بعدی کار تولید ابزاری است که بتواند نشانگرهای زیستی مربوط به بیماری‌های مختلف را به صورت همزمان اندازه‌گیری کند. آنها همچنین می‌خواهند حسگر زیستی خود را با یک ابزار میکروسیالی که برای استفاده در سامانه های قابل حمل تشخیص بیماری مناسب است، ادغام نمایند.

جزئیات این کار در مقاله‌ای با عنوان زیر منتشر شده است:

“Single conducting polymer nanowire chemiresistive label-free immunosensor for cancer biomarker”

خلاصه این مقاله در سایت اینترنتی مجله در دسترس است.