اخیراً گروهی از محققان در آمریکا و کره، با فرو بردن مکرر نوک طلایی STM در سطح طلایی که حاوی محلولی از مولکلولهای بای پیریدین (یک مولکول حلقوی بنزنشکل دارای نیتروژن) است و ایجاد رشتهی نازک و در نهایت شکسته شدن این رشته و ایجاد اتصال مولکولی بین الکترودهای طلا، تغییری ناگهانی در رسانش این اتصال مشاهده کردند.
کشف نوع جدیدی از سوئیچهای مولکولی
اتصالات مولکولی (یا فصل مشترک مواد معدنی / آلی / معدنی) کاربرد فراوانی در نانوابزارها دارد و طبعاً درک بهتر چگونگی انتقال بار در این سیستمها (که از طریق پدیدهی کوانتومی تونلزنی انجام میشود) میتواند به کشف ابزارهای الکترونیکی جدیدتر و بهتری منجر شود؛ اما تاکنون روش قابل اطمینانی برای اندازهگیری مقاومت و رسانش الکتریکی آنها به دست نیامدهاست و این امر تفسیر آزمایشهای انجامشده را با مشکل مواجه میساخت. از سوی دیگر آگاهی از رابطهی موجود میان میزان مقاومت الکتریکی این اتصال مولکولی با خواص ذاتی آن، لازمهی طراحی شاخصهای مداری در مقیاس مولکولی است. اخیراً گروهی از محققان در آمریکا و کره، با فرو بردن مکرر نوک طلایی STM در این محققان امیدوارند با اصلاح بیشتر این روش بتوانند از آن در اتصالات مولکولی |