یک تحقیق جدید در مقیاس نانو نشان میدهد که دندانهای انسان بعد از بهکارگیری چندین محصول مختلف که برای سفید کردن دندانها استفاده میشوند، بخشی از استحکام مینای خود را از دست میدهند. این مطالعه نشان میدهد که شاید لازم باشد تولیدات آیندهی این محصولات برای کاهش اثرات جانبی در مقیاس نانو، دوباره فرموله شوند.
اثر سفیدکنندهها بر استحکام مینای دندان در مقیاس نانو
یک تحقیق جدید در مقیاس نانو نشان میدهد که دندانهای انسان بعد از بهکارگیری چندین محصول مختلف که برای سفید کردن دندانها استفاده میشوند، بخشی از استحکام مینای خود را از دست میدهند. این مطالعه نشان میدهد که شاید لازم باشد تولیدات آیندهی این محصولات برای کاهش اثرات جانبی در مقیاس نانو، دوباره فرموله شوند.
این محققان میگویند که دندانها نوعاً میتوانند استحکام خود را بعد از دست دادن مقادیر کوچکی از سختی مینای دندان بازیابی کنند. اما این اولین مطالعه است که نشان میدهد در مقیاس نانو چگونه دندانهای انسان تحت تأثیر سفیدکنندههای رایج دندان قرار میگیرند.
شِرین آزِر، از دانشگاه اُهایو و یکی از این محققان میگوید: در مقیاس نانو کاهش قابل توجهی در سختی مینای دندان وجود دارد. هرچند این کاهش ممکن است برای چشم انسان قابل رؤیت نباشد، ولی از نظر تحقیقاتی مهم است، زیرا نشان میدهد که ما باید چگونه این محصولات را اصلاح کنیم.
محصولهای سفیدکنندهی دندان حاوی محلولهایی از پراکسید هیدروژن یا پراکسید کربامید هستند. این مواد اثرات سفیدکنندگی دارند. آنها با تولید رادیکالهای آزاد ناپایدار که به مولکولهای رنگدانه موجود در قسمتهای آلی مینای دندان حمله میکنند؛ دندانها را سفید میکنند. آزِر میگوید: سفید کردن داندانها باعث زیبا شدن آنها میشود و مردم تمایل به دیدن این زیبایی دارند، اما این سفید کردن بدون اثرات جانبی نیست.
این محققان برای تست سختی و سفتی مینای دندان (توانایی سطح آن برای برگشت به حالت اولیه) از یک ابزار ویژه برای اعمال نیرو و یک میکروسکوپ نیروی اتمی برای مشاهدهی اثرات نانومقیاس روی این دندانها استفاده کردند. در این تستها، محصولت سفیدکنندهی مختلف به طور مشابه سختی و مدول کشسانی مینای دندان را کاهش دادند.
این محققان میگویند: سازندههای این محصولات باید بتوانند غلظتهای این مواد بهکار رفته برای سفید کردن دندانها، را تغییر دهند.
نتایج این تحقیق در مجلهیJournal Of Dentistry منتشر شدهاست.