کشتن سلول‌های سرطانی توسط نانوگردنبندهای مرواریدی

محققان در دانشگاه پوردو، پروب‌های نانومتری ابداع کرده‌اند که به موقعیت‌یابی دقیق محل تومورها کمک کرده و می‌توانند مستقیماً به سلول‌های سرطانی حمله نمایند. دکتر جوزف ایرودایاراج، رهبر این گروه می‌گوید: – اگر ما یک تومور داشته باشیم. این نانوپروب‌ها توانایی قفل‌شدن بر روی آن را دارند و می‌توانند داروها را به سوی هدف حمل کرده و سلول‌های سرطانی را نیز مشخص نمایند. –

محققان در دانشگاه پوردو، پروب‌های نانومتری ابداع کرده‌اند که به موقعیت‌یابی
دقیق محل تومورها کمک کرده و می‌توانند مستقیماً به سلول‌های سرطانی حمله
نمایند. دکتر جوزف ایرودایاراج، رهبر این گروه می‌گوید: “اگر ما یک تومور داشته
باشیم. این نانوپروب‌ها توانایی قفل‌شدن بر روی آن را دارند و می‌توانند داروها
را به سوی هدف حمل کرده و سلول‌های سرطانی را نیز مشخص نمایند. “

پژوهشگران قبلاً نوک‌هایی را طراحی کرده‌اند که یا از نانومیله‌های طلا استفاده
می‌کند و یا از نانوذرات مغناطیسی اکسیدآهن بهره می‌گیرند ولی نانوپروب‌های
دکتر ایرودایاراج از هر دو استفاده کرده و در نتیجه در هنگام حرکت به سمت سلول‌های
سرطانی، شناسایی آنها با انواع ابزار‌های تصویربرداری مختلف، آسان‌تر می‌گردد.
ذرات اکسید آهن مغناطیسی را می‌توان با استفاده از تصویربرداری رزونانس
مغناطیسی (ام. آر. آی) ردیابی کرد در حالی که نانومیله‌های طلا خاصیت لومینسانس
دارند و باید به روش میکروسکوپی آنها را ردیابی نمود که فرآیندی حساس‌تر و دقیق‌تر
است.

دکتر ایرودایاراج یادآوری می‌کند که ام‌آر‌آی برای شناسایی پروب‌ها دقت کمتری
نسبت به لومینسانس نوری دارد ولی این مزیت را دارد که شناسایی آنها را در اعماق
بیشتر پوست امکانپذیر کرده و لذا دامنه کاربرد پروب‌ها را افزایش می‌دهد.
نانومیله‌های طلا همانند یک “رشته” عمل می‌کنند در حالیکه نانوذرات اکسیدآهن که
به نانومیله‌ها متصل شده‌اند نقش “مروارید” را ایفا می‌نمایند.

این نانوپروب‌ها حاوی پادتن هِرکپتین می‌باشند که در درمان سرطان جابجا‌شونده
سینه مورد استفاده قرار می‌گیرد. آزمایشات نشان داده‌اند که این پروب‌ها
سلول‌های سرطان سینه را هدف‌گیری‌کرده و به آنها متصل می‌شوند. این محققان،
همچنین نشان داده‌اند که زمانیکه نانوپروب‌ها را در معرض نور نزدیک به مادون
قرمز قرار داده‌شوند، عملکردی همانند عوامل ضد سرطان نوری حرارتی خواهند داشت.
این پژوهشگران هم‌اکنون در تلاشند تا عوامل ضدسرطان دیگری را نیز به این
ساختارهای نانومتری بیافزایند.

این محققان نتایج خود را در مجله‌ی Angewandte Chemie International Edition
منتشر کرده‌اند.