استفاده از نانوذرات چربی برای رسانش ژن ضدسرطان

دکتر چانگ که یک تومورشناس مولکولی است، به‌همراه همکارانش در مرکز سرطان‌شناسی لمباردی دانشکده پزشکی دانشگاه جورج تاون نانوذره‌ای را توسعه داده است که می‌تواند همراه جریان خون درون بدن حرکت نماید. این نانوذره با یک پادتن هدف گیرنده تومور «مجهز» شده است و می‌تواند سلول‌های سرطانی جابه‌جا شونده اولیه و مخفی را پیدا کرده و محتوای خود را در محل این سلول‌ها تخلیه کند. محتوای این نانوذرات یک کپی فعال از ژن خاموش کننده تومور P53 است.

سلول‌های عادی دو کپی از ژن فعال P53 را دارند. پروتئین تولید شده توسط این ژن فعال می‌شود تا یا در فرایند ترمیم سلولی مشارکت نماید و یا اینکه خودکشی سلول را موجب شود. از دست دادن فعالیت طبیعی ژن P53 موجب رشد سلول‌های بدخیم شده و مقاومت برخی از انواع سرطان‌ها در برابر رادیوتراپی و شیمی‌درمانی به این امر نسبت داده شده است.

گروه دکتر چانگ در کارهای قبلی خود که روی حیوانات صورت گرفته بود، ژن‌های P53 فعال را درون سلول‌های سرطانی ۱۶ نوع مختلف از سرطان رها کردند. حضور این ژن‌های جایگزین تا حد بسیار زیادی کارایی درمان‌های معمول سرطان را بهبود داد. این نتایج نشان دادند که استفاده از سامانه رهاسازی ژن P53 در نهایت به پزشکان این امکان را خواهد داد که با تجویز مقادیر کمتری از دارو، نتایج مشابه یا بهتری گرفته و از بروز اثرات جانبی این داروها که در برخی موارد بسیار شدید هستند، جلوگیری کنند.

سامانه رسانش نانوذره‌ای دکتر چانگ به طریق دیگری نیز از ایجاد اثرات جانبی داروها جلوگیری می‌کند. زمانی که کار رهایش ژن P53 انجام می‌شود، نانوذره حامل این ژن که عموماً یک قطره چربی پیچیده شده دور ژن است، بر خلاف سامانه‌های رسانش غیرزیست‌تخریب‌پذیر به راحتی در بدن هضم شده و از بین می‌رود.

در حال حاضر آزمایش‌های بالینی این سامانه در مرکز تحقیقات پزشکی Mary Crowley و تحت نظر دکتر جان نمونایتیس در حال انجام است. دکتر چانگ می‌گوید نتایج اولیه امیدبخش هستند. این محققان علاوه بر بررسی مسائل ایمنی این سامانه که در فاز ۱ آزمایشات بالینی صورت می‌گیرد، می‌خواهند اثرات ضدتوموری آن را نیز بررسی کنند.