ناکامی سیاست های برخی دولت ها در زمینه ایمنی نانومواد

براساس گزارشی که سازمان حفاظت محیط زیست  ایالات متحده آمریکا
آن را منتشر کرده است، برنامه داوطلبانه این کشور برای جمع آوری اطلاعات موردنظر 
در زمینه نانومواد، موفقیت چندانی کسب نکرده است. با توجه به این وضعیت، به نظر می
رسد که دوره گزارش دهی داوطلبانه، مقدمه ای برای ارزیابی اجباری ریسک نانومواد
باشد.

در این راستا، موسسه کنترل مواد سمی دولت کالیفرنیا، در ژانویه سال
جاری میلادی، از تولیدکنندگان و واردکنندگان نانولوله های کربنی درخواست کرد تا
مجموعه ای از اطلاعات مورد نظر سازمان را درباره این مواد  ارائه کنند.
نهادهای مربوطه یک سال زمان دارند تا اطلاعات مورد نظر را ارائه کنند.

همچنین کشور کانادا نیز از تولیدکنندگان و عرضه کنندگان نانومواد خواسته است تا
اطلاعات مورد نظر را، به سازمان های مربوطه ارائه کنند. سازمان محیط زیست کانادا که
سیاست های دولت در زمینه محیط زیست را هماهنگ می کند، از شرکت ها یا نهادهایی که در
سال ۲۰۰۸ میلادی بیش از یک کیلوگرم نانومواد تولید یا وارد کرده اند، خواسته است تا
خواص فیزیکی و شیمیایی آنها را که در مدیریت ریسک آنها موثر است را به این سازمان
ارائه کنند.

تا پایان سال ۲۰۰۸، حدود ۲۹ شرکت و سازمان تجاری، اطلاعات بیش
از ۱۲۳ نوع نانومواد را به سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا و در قالب برنامه مدیریت
مواد نانومقیاس (NMSP) ارائه کرده اند.

بر اساس گزارش موسسه تحقیقاتی Lux
Research در قالب این برنامه، اطلاعات تنها ۵ درصد از انواع نانومواد موجود ارائه
شده است. برخی از دلایل مشارکت کم شرکت ها در این زمینه عبارتند از:

•   
انگیزه کم آنها برای مشارکت در این برنامه؛ و
•    عدم اعتماد آنها
جهت ارسال اطلاعات به سازمان مربوطه.