یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه نورث‌وسترن آمریکا موفق به تولید ابزاری شده‌‌اند که می‌تواند مقادیر اندک و دقیق داروهای حامل نانومواد را در سلول‌های منفرد آزاد کند.
درمان سرطان با نانوالماس‌ها
|
یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه نورث‌وسترن آمریکا موفق به تولید ابزاری شده‌‌اند که می‌تواند مقادیر اندک و دقیق داروهای حامل نانومواد را در سلول‌های منفرد آزاد کند. این ابزار به دو روش عمل می‌کند: – روش اول: در این روش به‌عنوان خودنویسی عمل می‌کند که در آن نانوالماس روکش‌شده با دارو به‌عنوان جوهر داخل خودنویس قرار داشته، می‌توان بهوسیلهی آن آرایه‌های مختلفی از نانومواد را ایجاد کرد. روش دوم: این ابزار مانند یک سرنگ تک‌سلولی عمل می‌کند که بهوسیلهی آن، مولکول‌های زیستی و مواد شیمیایی را به سلول‌های منفرد تزریق می‌کنند؛ بنابراین این اختراع می‌تواند هم به‌عنوان یک ابزار تحقیقاتی برای توسعه‌ی روش‌های جدید درمان سرطان و هم به‌عنوان ابزاری برای ساخت سیستم‌های رهاسازی دارو مورد استفاده قرار گیرد. محققان با استفاده از این ابزار، موفق شدند برخی از آرایه‌های نقطه‌ای را که از جنس نانوالماس‌های پوشیده‌شده با دارو هستند، مستقیماً روی زیرلایه‌ی شیشه‌ای طراحی کردند. ساخت این آرایه‌ها که قطر نقاط آن کمتر از ۱۰۰ نانومتر است، می‌تواند مقدمه‌ای برای ساخت سیستم‌های رهاسازی مواد در بدن باشد. محققان زیست‌شناسی، همواره برای مطالعه‌ی اثرات یک دارو بر روی جمعیتی از سلول‌ها تحت فشار قرار دارند؛ چرا که تزریق دارو به یک سلول منفرد کار دشواری است. برای نشان دادن پیامدهای این امر، اعضای این گروه تحقیقاتی از ابزار جدید خود برای تزریق نانوالماس به داخل سلول‌های منفرد استفاده کردند و بدین ترتیب توانستند مقادیر دقیقی از دارو را وارد یک سلول کرده، عکس‌العمل آن را نسبت به سلول‌های مجاور آن بررسی کردند. ساخت ابزاری به‌منظور انجام عمل رهاسازی مستلزم کنترل مقدار داروی رهاشده است. برای این منظور این گروه قبلاً برای رهاسازی موضعی داروهای شیمیایی، یک سیستم پلیمری طراحی کردند. درون این سیستم، لایه‌ای از نانوالماس‌های پوشیده‌شده با مواد دارویی جاسازی شده‌است که نقش آن کنترل نحوه‌ی رهاسازی دارو در طول مدت چند ماه و کاهش مصرف مواد شیمیایی مورد استفاده برای حذف تومورهاست. یکی از مهم‌ترین جنبه‌های این کار، توانایی این ابزار در رهاسازی نانوالماس‌های روکش‌شده با محدوده‌ی وسیعی از داروها و عامل‌های زیستی است. هم‌اکنون مطالعاتی بر روی استفاده از این روش تزریق برای رهاسازی انواع مختلفی از عامل‌های زیستی از قبیل DNA، ویروس‌ها و موارد مشابه در حال انجام است. – |
