رفتار سلول‌های بنیادی روی الگوهای نانومتری

دانشمندان در آلمان متوجه شده‌اند که شکل سطح می‌تواند برای سلول‌های بنیادی با اهمیت‌تر از شیمی آن باشد. این پژوهشگران رفتار سلول‌های بنیادی بر روی سطوح روکش‌داده‌شده با نانولوله‌ها را بررسی کرده‌اند و دریافته‌اند که واکنش آنها به این الگوهای نانومتری، وابسته به اندازه است.

دانشمندان در آلمان متوجه شده‌اند که شکل سطح می‌تواند برای سلول‌های بنیادی با اهمیت‌تر از شیمی آن باشد. این پژوهشگران رفتار سلول‌های بنیادی بر روی سطوح روکش‌داده‌شده با نانولوله‌ها را بررسی کرده‌اند و دریافته‌اند که واکنش آنها به این الگوهای نانومتری، وابسته به اندازه است.

سلول‌های بنیادی mesenchymal روی نانولوله‌های اکسید زیرکنیوم تکثیر می‌یابند

پاتریک اسکموکی از دانشگاه فردریچ الکساندر و همکارانش پیشنهاد داده‌اند که سطوح با الگوی نانومتری می‌توانند کاربردهای بالقوه‌ای در مهندسی بافت و کاشت‌‌های پزشکی مانند مفصل‌ران جایگزین، داشته باشند. اسکموکی پیشنهاد داده است که شکل‌دهی سطوح کاشت‌‌ها با الگوهایی با مقیاس‌ مشابه با سلول‌ها (حدود ۱۰ میکرومتر) ممکن است موجب افزایش سازگاری کاشت‌ها‌ در بدن گردد.

به گفته اسکموکی الگوهای سطحی در مقیاس میکرومتری در حال حاضر به عنوان عامل تأثیرگذار در رشد و فعالیت شناخته شده هستند ولی در مورد الگوهای زیر ۱۰۰ نانومتر اطلاعات اندکی در دست است. او و همکارانش الگوهایی از نانولوله‌های اکسید تیتانیوم و زیرکونیوم با طول‌های مختلف ایجاد کردند (از اکسیدها بطور گسترده‌ای در سطوح کاشت‌ها استفاده می‌شود).

آنها سپس سلول‌ها مرتبط (یعنی سلول‌های بنیادی mesenchymal) را برای اکسپرس کردن یک پروتئین فلئورسانت سبز، به صورت بالینی اصلاح کردند. این پژوهشگران توانستند با استفاده از یک میکروسکوپ فلوئورسانت، چگونگی برهم‌کنش این سلول‌ها با این الگوهای نانومتری، را مشاهده نمایند. آنها فهمیدند که چگالی سلول‌ها بر روی سطح به قطر نانولوله‌ها بستگی دارد اما به طول و شیمی آنها وابسته نمی‌باشد.

اسکموکی معتقد است که مرحله مهم بعدی مطالعه در زمینه تمایز و تفکیک‌پذیری است. همچنین وی قصد دارد کار را تا سلول‌های بنیادی سازنده خون (سلول‌هایی که به سلول‌های خونی تبدیل می‌شوند) گسترش داده و می‌خواهد سطوح نانولوله‌ای را به عنوان دارویی بالقوه و سیستم تزریق زیست‌مولکولی مورد بررسی قرار دهد.

این محققان نتایج خود را در مجله‌ی Integr. Biol. منتشر کرده‌اند.