دکتر منصور آمیجی پژوهشگر ارشد موسسه ملی سرطان در دانشگاه نورث وسترن و دکتر سیرینیواس گانتا، همکار فوق دکترای وی در این دانشگاه موفق به ساخت نانوامولسیونهایی شدهاند که به صورت همزمان دو داروی پاکلیتاکسل و کورکومین را درون خود به دام انداختهاند. پاکلیتکسل یک داروی ضدسرطان پرکاربرد است، در حالی که کورکومین از زردچوبه استخراج شده و از انجام چندین فرایند مرتبط با سرطان جلوگیری میکند.
درمان سرطانهای مقاوم با فناورینانو
سلولهای سرطانی همانند باکتریها میتوانند در مقابل داروها مقاوم شوند. در حقیقت محققان بر این باورند که سلولهای سرطانی مقاوم در برابر چندین نوع دارو، پس از شیمیدرمانی زنده مانده و مسئول ظهور تومورها و بازگشت بیماری هستند. یکی از راهکارهای غلبه بر این مشکل و از بین بردن سلولهای مقاوم در برابر داروها، استفاده همزمان از دو عامل ضدسرطان درون یک ساختار نانوذرهای است که میتواند موجب کشته شدن این نوع از سلولهای سرطانی شود.
دکتر منصور آمیجی پژوهشگر ارشد موسسه ملی سرطان در دانشگاه نورث وسترن و دکتر سیرینیواس گانتا، همکار فوق دکترای وی در این دانشگاه موفق به ساخت نانوامولسیونهایی شدهاند که به صورت همزمان دو داروی پاکلیتاکسل و کورکومین را درون خود به دام انداختهاند. پاکلیتکسل یک داروی ضدسرطان پرکاربرد است، در حالی که کورکومین از زردچوبه استخراج شده و از انجام چندین فرایند مرتبط با سرطان جلوگیری میکند.
این محققان برای تهیه نانوفرمولاسیون خود، دو داروی ضدسرطان مذکور را با روغن بذر کتان، یک ماده امولسیون کننده حاصل از زرده تخم مرغ، و پلی اتیلن گلیکول (یک پلیمر زیستسازگار) مخلوط کردند. آنها همچنین برای پیگیری اثر این فرمولاسیون جدید، یک ماده رنگی فلورسانس را نیز به این ترکیب افزودند. قرار دادن این مخلوط در معرض امواج ماورای صوت به مدت ۱۰ دقیق منجر به تولید قطرات نانومقیاسی شد که به راحتی توسط سلولهای سرطانی کاشت شده جذب شدند. به علاوه، فعالیت ضدسرطانی این فرمولاسیون جدید از فعالیت دو داروی مورد استفاده در تهیه آن بیشتر بود، خواه این داروها به صورت مجزا استفاده میشدند، خواه همراه هم به کار میرفتند. این اثر مخصوصاً درباره سلولهای سرطانی مقاوم در برابر داروهای مختلف مشهودتر بود. بررسیهای زیستشیمیایی نشان داد که کورکومین از فعالیت جزء p-گلیکوپروتئین جلوگیری میکند؛ سلولهای سرطانی از این ماده برای خارج کردن عوامل ضد سرطان از درون خود استفاده کرده و در نتیجه از خود در برابر این عوامل محافظت میکنند. همچنین هر دوی این عوامل موجب فعال شدن فرایند آپوپتوسیس (خودکشی برنامهریزی شده) در سلولها میشوند.
هزینه این کار پژوهشی که جزئیات آن در مجله Molecular Pharmaceutics منتشر شده است، توسط NCI Alliance for Nanotechnology in Cancer که یک پیشگامی فراگیر برای تسریع استفاده از فناوری نانو در پیشگیری، تشخیص و درمان سرطان است، تأمین شده است. خلاصهای از این مقاله در سایت اینترنتی مجله قابل دسترسی است.