روش جدید برای استفاده از منابع زمین‌‌‌‌گرمایی

روش جدیدی برای جذب قابل‌‌‌‌توجه حرارت از منابع زمین‌‌‌‌گرمایی دماپایین، امیدهای جدیدی را برای تولید انرژی الکتریکی پاک (بدون آلودگی) ایجاد نموده‌است. دانشمندانی از گروه انرژی آزمایشگاه ملی شمال غربی اقیانوس آرام (PNNL) اعلام خواهند کرد که آیا روش جدید آنان قادر است تا به شکلی ایمن و اقتصادی، حرارت را از منابع زمین‌‌‌‌گرمایی دست‌‌نخورده‌ی عظیم، استخراج و تبدیل کند و یا خیر.

روش جدیدی برای جذب قابل‌‌‌‌توجه حرارت از منابع زمین‌‌‌‌گرمایی دماپایین،
امیدهای جدیدی را برای تولید انرژی الکتریکی پاک (بدون آلودگی) ایجاد نموده‌است.
دانشمندانی از گروه انرژی آزمایشگاه ملی شمال غربی اقیانوس آرام (PNNL) اعلام
خواهند کرد که آیا روش جدید آنان قادر است تا به شکلی ایمن و اقتصادی، حرارت را
از منابع زمین‌‌‌‌گرمایی دست‌‌نخورده‌ی عظیم، استخراج و تبدیل کند و یا خیر.

هدف از این تحقیق، تولید مقرون‌‌به‌‌صرفه‌ی انرژی از منابع زمین‌‌‌‌گرمایی
دماپایین است. به علاوه از آنجا که انرژی زمین‌‌‌‌گرمایی یک منبع انرژی پاک
بوده و فاقد انتشار هرگونه گاز گلخانه‌‌‌‌ای است، یک انرژی پایا و قابل اطمینان
به شمار می‌رود.

یکی از محققان آزمایشگاه PNNL به نام پت مک‌‌‌‌گریل در این باره می‌‌‌‌گوید: «ما
قصد داریم تا پایان سال یک نمونه‌ی آزمایشی تولیدکننده‌ی الکتریسیته برای محک
‌‌‌‌زدن روش خود داشته باشیم. در صورت موفقیت‌آمیز بودن، سیستم‌‌‌‌های زمین‌‌‌‌گرمایی
ارتقایافته همانند این سیستم می‌‌‌‌توانند به‌عنوان یک منبع مهم انرژی محسوب
شوند.» طی یک تحلیل فنی و اقتصادی که به‌وسیله مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست (MIT)
هدایت شده، این‌گونه تخمین زده‌ شد که سیستم‌‌‌‌های زمین‌‌‌‌گرمایی ارتقایافته
می‌‌‌‌توانند ۱۰ درصد از کل ظرفیت تولید الکتریسیته ایالات متحده را تا سال
۲۰۵۰ تأمین کنند.

سیستم تبدیل PNNL، از قابلیت‌‌‌‌های انبساط و انقباض سریع یک مایع جدید بهره
خواهد گرفت که به‌وسیله‌ی محققان PNNL ساخته شده و سیال دوفازی نامیده
می‌‌‌‌‌‌‌‌شود. با قرار گرفتن این سیال در معرض حرارت (این حرارت به‌وسیله‌ی
آبی که در صخره‌‌‌‌های زیرزمینی و نسبتاً داغ در حال گردش است به سطح آورده
می‌‌‌‌شود)، چرخه‌ی گرمایی سیال دوفازی یک توربین را راه‌‌‌‌اندازی و
الکتریسیته تولید خواهد شد.

به‌منظور ارتقای بازده، دانشمندان از حامل‌‌‌‌های حرارتی فلز ـ آلی نانوساختار
یا MOHCها استفاده کرده‌اند. این حامل‌‌‌‌ها ظرفیت تولید توان را تا حدود یک
چرخه‌ی بخار معمولی بالا می‌‌‌‌برند. مک‌‌‌‌گریل خاطرنشان ساخت که تخصص مهندسی
مولکولی و فناوری نانوی PNNL، عامل مهمی در توسعه‌ی مذکور بوده‌است. به عقیده‌ی
او این پیشرفت نتیجه‌ی تحقیقاتی است که هم‌‌‌‌اکنون در بعد آزمایشگاهی در حال
انجامند. وی افزود: «برخی از تحقیقات جدید بر روی نانومواد که برای جداسازی
دی‌‌‌‌اکسید کربن از سوخت‌‌‌‌های فسیلی در حال ‌‌‌‌سوختن مورد استفاده قرار
گرفته‌‌‌‌اند، ما را به‌سمت این کشف هدایت کرده‌‌‌‌اند».

PNNL در حال دریافت ۱/۲ میلیون دلار به‌عنوان یکی از حمایت‌‌‌‌های مالی بازده
انرژی و انرژی تجدیدپذیرِ ۲۱ DOE است. این حمایت‌‌‌‌ها از طریق برنامه‌ی حمایتی
فناوری‌‌‌‌های زمین‌‌‌‌گرمایی ارائه می‌‌‌‌شوند.