تراشنده‌های سرامیکی با خواص مکانیکی مناسب‌تر

 نانوکامپوزیتی با پایه آلومینا در پژوهشگاه مواد و انرژی تهیه شده است
که می‌توان به کمک آن، تراشنده‌های سرامیکی ارزان‌تر، با خواص مکانیکی بهتر تولید
نمود.
در سال‌های گذشته، صنعتگران از فولادهای پرکربن، فولادهای تندبر و
آلیاژهای ریختگی به عنوان تراشنده‌های فلزی استفاده می‌کردند، پس از مدتی،
تراشنده‌های سرامیکی از جمله کاربیدها، کاربیدهای پوشش داده شده و آلومینا برای
بهبود کارایی تراشنده‌های ابتدایی به بازار عرضه شدند.
امروزه پژوهشگران، بر
این باورند که با به‌کارگیری فناوری نانو در تولید تراشنده‌ها خواص مکانیکی آنها
افزایش یافته و در نتیجه عملکرد بهتری خواهند داشت.
دکتر محمد ذاکری و همکارانش
در پژوهشگاه مواد و انرژی از جمله این پژوهشگران هستند.
دکتر ذاکری در گفتگو با
بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، چنین گفت: «در این پژوهش با روشی
ارزان، موفق به تولید نانوکامپوزیت‌های پایه آلومینا با ذرات کاربیدی شده‌ایم.
استفاده از مواد اولیه ارزان قیمت اکسیدی، همچنین تولید تک‌مرحله‌ای این ماده با
روش آسیا‌کاری مکانیکی در دمای اتاق، سبب کاهش هزینه‌های تولید شده است. با این
وجود، مهمترین نتیجه پژوهش حاضر، تولید پودرهای نانوساختاری است که می‌تواند منجر
به بهبود خواص مکانیکی تراشنده‌ها گردد».
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی
(واحد ساوه)، ادامه داد: «در این پژوهش امکان سنتز و شکل‌دهی نانوکامپوزیت‌های پایه
آلومینا با ذرات کاربیدی SiC، TiC و WC بصورت جداگانه بررسی شده است. در سیستم‌های
فوق به ترتیب مواد اکسیدی SiO2، TiO2 و WO3 در دمای محیط، به همراه آلومینیوم و
گرافیت در آسیای سیاره‌ای در دمای محیط آسیا شده و سپس اثر پارامترهایی چون زمان
آسیا، ترکیب مواد اولیه، مواد کنترل‌کننده سطحی و دمای آنیل مورد بررسی
قرارگرفته‌اند».
گفتنی است که در بخش سینتر، عواملی نظیر اثر ناخالصی آهن،
آماده‌سازی پودر، شکل قالب، فشار پرس و دمای سینتر مطالعه شده و همچنین تغییرات
فازی با پراش پرتو ایکس، مورفولوژی و ریزساختار با میکروسکپ SEM، سطح ویژه با
دستگاه BET و ریزسختی با روش ویکرز و نمونه‌های سینتر شده با میکروسکپ نوری آنالیز
گردیده‌اند.
محقق پژوهشگاه مواد و انرژی، سنتز پودر مورد نظر را موفقیتی مهم، در
صنایع قطعه‌سازی بیان نمود و افزود: «امروزه صنایع بسیاری، نیازمند تراشنده‌های با
کیفیت بهتر نسبت به تراشنده‌های فعلی هستند».جزئیات این طرح که در قالب پایان‌نامه
دکتری محمد ذاکری و با راهنمایی دکتر محمدرضا رحیمی‌پور انجام شده، در مجله Journal
of Alloys and Compounds (جلد۴۸۱، صفحات ۳۲۵–۳۲۰، سال ۲۰۰۹) منتشر شده است.