محققان دانشگاه ویک‌فارست نشان داده‌اند که پوشش‌دهی نانولوله‌های کربنی چنددیواره با DNA منجر به نانولوله‌هایی می‌شود که به خوبی در آب پراکنده می‌شود و گرمای تولیدشده با این نانولوله‌ها برای نابودی انتخابی تومورهای سرطانی بدون آسیب‌رساندن به سلول‌های سالم مناسب است.
DNA توان نابودی تومورها را افزایش می‌دهد
محققان دانشگاه ویک‌فارست نشان داده‌اند که پوشش‌دهی نانولوله‌های کربنی چنددیواره
با DNA منجر به نانولوله‌هایی می‌شود که به خوبی در آب پراکنده‌شده و در مقایسه با
نانولوله‌های بدون پوشش DNA، راندمان تولید گرمای بالاتری دارند. گرمای تولیدشده با
این نانولوله‌ها برای نابودی انتخابی تومورهای سرطانی بدون آسیب‌رساندن به سلول‌های
سالم مناسب است.
ویلیام گیماینر، یکی از این محققان، می‌گوید قبلاً نانولوله‌های تک جداره‌ی پوشش‌داده‌شده
با DNA استفاده شده‌اند؛ آنها با تابش امواج با طول موج نزدیک به مادون‌قرمز تحریک‌شده
و گرمای مورد نیاز برای کشتن سلول‌های سرطانی را ایجاد می‌کنند. اما عملکرد
نانولوله‌های چنددیواره که قطر بیشتری دارند، تاکنون ناشناخته بوده‌است.
اکنون این محققان نشان داده‌اند که تولید نانولوله‌های چنددیواره پوشش‌داده شده با
DNA و تعیین میزان کمی گرمای تولیدشده توسط آنها، امکان‌پذیر است . مطالعات آنها
نشان می‌دهند که با تنظیم پارامترهای مؤثر نظیر زمان و توان تابش میتوان نابودی
سلول‌های سرطانی را بطور گزینش‌پذیر و بدون آسیب‌دیدن بافت‌های مجاور، انجام داد.
آقای گیماینر معتقد است که مطالعات حاضر حاکی از افزایش تولید گرما بین ۲ تا ۳
برابر نسبت به نانولوله‌های چند‌دیواره‌ی پوشش‌داده‌نشده است. وی می‌گوید که افزایش
راندمان در بازه وسیعی از غلظت‌های نانولوله‌ها امکان‌پذیر است. همچنین افزایش دما
نسبت به زمان برای نانولوله‌های پوشش‌دار و بدون پوشش به صورت خطی است.
این افزایش راندمان گرما‌دهی حاکی از آن است که با غلظت‌های کمتری از نانولوله‌ها
میتوان گرمادرمانی (روشی برای درمان سرطان با افزایش تا ۴۱- ۴۵ درجه سانتی‌گراد)
را بطور مؤثرتری انجام داد. با کنترل پارامترهای زمان و توان برای غلظت مشخص از
نانولوله‌ها میتوان توان تابش لیزر را کاهش داد و با افزایش زمان تابش همان مقدار
گرما را تولید کرد که این منجر به کاهش صدمات به بافت‌های سالم اطراف می‌شود.
