شاید جذابیت پرکننده‌های دندان که به رنگ خود دندان هستند، بیشتر از پرکننده‌های نقره‌ای‌رنگ باشد، اما پیوند میان این پرکننده‌های سفیدرنگ با دندان در مدت زمان کوتاهی ضعیف شده و از بین می‌رود. محققان امیدوارند با استفاده از فناوری نانو بتواند عمر این پرکننده‌ها را افزایش دهد.
افزایش عمر پرکننده‌های دندان با استفاده از فناوری نانو
شاید جذابیت پرکننده‌های دندان که به رنگ خود دندان هستند، بیشتر از پرکننده‌های نقره‌ای‌رنگ باشد، اما پیوند میان این پرکننده‌های سفیدرنگ با دندان در مدت زمان کوتاهی ضعیف شده و از بین می‌رود. یکی از محققان دانشکده پزشکی جرجیا (MCG) امیدوار است با استفاده از فناوری نانو بتواند عمر این پرکننده‌ها را افزایش دهد.
دکتر فرانکلین تی استادیار دانشکده دندانپزشکی MCG می‌گوید: «چسب‌های عاج دندان ابتدا خوب می‌چسبند، اما به تدریج و در مدت زمان حدود یک سال، لایه هیبریدی میان چسب و تاج دندان تجزیه شده و از بین می‌رود. در نهایت ترمیم انجام شده خراب گردیده و از دندان جدا می‌شود».
بنابر گزارشی که در Journal of the American Dental Association منتشر شده است، نیمی از ترمیم‌های هم‌رنگ دندان که از رزین کامپوزیتی ساخته می‌شوند، در عرض ۱۰ سال خراب شده و ۶۰ درصد کارهای دندانپزشکی انجام شده، به جایگزین کردن آنها مربوط می‌باشد.
دکتر فرانکلین تی می‌گوید: «چسب‌های ما به آن خوبی که فکر می‌کردیم نبوده و مشکلاتی را برای پیوندهای دندانی ایجاد می‌کنند».
دندانپزشک‌ها برای ایجاد پیوند مقداری از مواد معدنی تاج دندان رابا استفاده از اسید فسفریک می‌تراشند تا به یک شبکه کلاژنی به نام لایه هیبریدی برسند. تمیز کردن دندان با اسید شبیه بتونه کردن یک دیوار قبل از رنگ زدن است. این کار دندان را برای به‌کارگیری چسب روی لایه هیبریدی آماده می‌سازد تا رزین بتواند به خوبی به شبکه کلاژنی متصل شود. متأسفانه چسب‌های ناکامل برخی فضاهای خالی درون کلاژن باقی می‌گذارند که به خوبی به رزین متصل نشده و موجب گسستن پیوندها می‌شوند.
دکتر تی تلاش می‌کند با بازگرداندن مواد معدنی به شبکه کلاژنی از پیر شدن و تجزیه پیوند میان رزین و تاج دندان جلوگیری کند. او با استفاده از کمک‌هزینه معادل ۲۵۲۴۹۷ دلار که از طرف موسسه ملی تحقیقات دندان و سر و صورت به وی اختصاص داده شده است، روی معدنی‌سازی مجدد و جهت‌دهی شده بافت تحقیق خواهد کرد. معدنی‌سازی مجدد یک فرایند جدید فناوری نانو برای رشد بلورهای بسیار ریز غنی از مواد معدنی و راهنمایی آنها به شکاف‌های عاری از مواد معدنی میان الیاف کلاژنی است.
ایده وی از چگونگی رشد بلورها در طبیعت نشأت گرفته است. دکتر تی می‌گوید: «پوسته تخم‌مرغ و حلزون دریایی بسیار سفت و شگفت‌انگیز هستند. ما در حال شبیه‌سازی طبیعت هستیم و چیزهای زیادی از مشاهده چگونگی ساخت صدف توسط حیوانات کوچک یاد می‌گیریم».
