محققان در آمریکا کشف کرده‌اند که با ایجاد روکش طلا بر روی عامل‌های کنتراستِ ساخته‌شده از نانولوله‌های کربنی می‌توان در کیفیت روش‌‌های تصویربرداری از تومورها و عفونت‌ها بهبود ایجاد کرد.
ارتقاء کیفیت تصویربرداری نانولوله‌ها
محققان در آمریکا کشف کرده‌اند که با ایجاد روکش طلا بر روی عامل‌های کنتراستِ
ساخته‌شده از نانولوله‌های کربنی می‌توان در کیفیت روش‌‌های تصویربرداری از تومورها
و عفونت‌ها بهبود ایجاد کرد. روکش طلا در حالیکه باعث تقویت تأثیر نانولوله‌ها به
عنوان عامل کنتراست می‌شود، سمیت بالقوه نانولوله‌ها را نیز کاهش می‌دهد.
پزشکان از هر دو روش تصویربرداری فوتوصوتی و فوتوگرمایی برای معاینه بافت‌های معیوب
استفاده می‌کنند. این روش‌‌ها شامل تاباندن یک لیزر بر روی بافت و سپس اندازه‌گیری
گرمای گسیل‌شده – یعنی تابش مادون‌قرمز- یا فراصوت تولید‌شده می‌باشند. با افزودن
عامل‌های کنتراست، مثل زیست‌مولکول‌های رنگدانه‌ای، پاسخ بافت به لیزر بهتر می‌شود
و تصاویر واضح‌تر می‌گردند.
به تازگی دانشمندان فهمیده‌اند که نانولوله‌های کربنی می‌توانند عملکرد زیست‌مولکول‌ها را به عنوان عامل‌های
کنتراست بهبود بخشند. با این حال، جذب مادون‌قرمز آنها ضعیف است و سوالاتی نیز
در مورد سمیت آنها وجود دارد.
اکنون گروهی به راهنمایی جین- وو کیم از دانشگاه آرکانزاس متوجه‌شده‌اند که
ایجاد روکش طلا هردوی این مشکلات را برطرف می‌کند. طلا از لحاظ شیمیایی یک عنصر
بی اثر است، بنابراین خاصیت سمی ندارد، و جاذب خوبی برای نور مادون‌قرمز می‌باشد.
علاوه براین، نانولوله‌های طلاکاری شده کوچکتراز نانومیله‌های طلا (که خود نیز
به عنوان عامل‌های کنتراست استفاده می‌شوند) هستند و همین امر باعث می‌شود که
قدرت نفوذ آنها به سدهای بیولوژیکی بیشتر شود، و نیز فرایند روکش‌دهی باعث
ایجاد یک هسته توخالی می‌شود که می‌تواند با دارو پرگردد.
کیم و همکاران‌شان عمل روکش‌دهی طلا را با فروبردن نانولوله‌های کربنی و کلرید
طلا در داخل آب انجام می‌دهند. در دمای اتاق، نانولوله‌های کربنی باعث احیای
کلرید طلا شده و لایه نازکی از طلا بر سطح خود ایجاد می‌کنند. کیم می‌گوید: “تمام
این فرایند در داخل آب و بدون هیچ ماده شیمیایی صورت می‌گیرد، بنابراین می‌توان
گفت که فرایند ما از لحاظ محیطی “سبز” است. “
این محققان در آزمایش‌های خود نشان داده‌اند که جذب مادون‌قرمز نانولوله‌های
طلاکاری شده حداقل دو درجه بزرگی از همتاهای بدون روکش‌شان بیشتر است.
نتایج این تحقیق در مجله‌ی Nature Nanotechnology منتشر شده‌است.
