با تلاش محققان دانشگاه کرنل امکان مهندسی ظرف‌های بسیار ریز (به اندازه ویروس‌ها) برای رهایش داروها و مواد دیگر با کارایی تقریبی ۱۰۰ درصد به سلول‌های هدف در جریان خون فراهم شده است.
رسانش هدفمند دارو به سلول‌های جریان خون
با تلاش محققان دانشگاه کرنل امکان مهندسی ظرف‌های بسیار ریز (به اندازه ویروس‌ها)
برای رهایش داروها و مواد دیگر با کارایی تقریبی ۱۰۰ درصد به سلول‌های هدف در جریان
خون فراهم شده است.
بنابر گفته این پژوهشگران، شاید بتوان روزی از این روش برای رسانش واکسن‌ها، داروها
یا مواد ژنتیکی جهت درمان سرطان و اختلالات خونی و ایمنی‌شناسی استفاده کرد.
دکتر مایکل کینگ استادیار مهندسی زیست‌پزشکی دانشگاه کرنل می‌گوید: «این مطالعه
محدوده درمان‌ها را تا حد بسیار زیادی گسترش می‌دهد. ما می‌توانیم هر دارو یا ماده
ژنتیکی را که امکان کپسوله شدن دارد، به هر سلول گردش کننده (در جریان خون) که مد
نظر ماست، برسانیم».
در این روش ظرف‌های لیپیدی بسیار کوچک یا کپسول‌های نانومقیاس را با یک مولکول پر
کرده و این کپسول‌ها را با پروتئین‌های چسبنده‌ای به نام selectin که به سلول‌های
هدف متصل می‌شوند، روکش‌دهی می‌کنیم. سپس یک شنت (shunt: لوله‌ای که در پزشکی برای
انتقال مایعات درون بدن به کار می‌رود) روکش‌دهی شده با این کپسول‌ها را میان یک
سرخرگ و یک سیاهرگ وارد می‌کنیم. همانگونه که در صحرا خار و خاشاک به لباس شما می‌چسبند،
کپسول‌های روکش‌دهی شده با selectin نیز به سلول‌های هدف در جریان خون متصل می‌شوند.
پس از اینکه این سلول‌ها در طول دیواره
شنت چرخیدند، همراه با کپسول‌ها از آن جدا شده و محتوای آنها را به
درون خود می‌کشند.
این روش از یک پاسخ ایمنی طبیعی بدن که هنگام التهاب اتفاق می‌افتد،
الهام گرفته شده است. در این حالت بدن سلول‌های دیواره رگ‌های خونی را
وادار می‌کند تا selectinها را بیان کنند و این selectinها به سرعت
پیوندهای چسبناکی با گلبول‌ها سفید خون ایجاد می‌کنند. سپس گلبول‌های
سفید خون به selectinها چسبیده و قبل از اینکه جریان خون را برای
مبارزه با بیماری یا عفونت ترک نمایند، در طول دیواره رگ غلت می‌خورند.
می‌توان از پروتئین‌های selectin برای هدفگیری سلول‌های هسته‌دار در
جریان خون بهره برد.
این مطالعه نشان می‌دهد از آنجایی که تنها سلول‌های هدفگیری شده محتوای
نانوکپسول‌ها را به درون خود می‌کشند، استفاده از این روش موجب کاهش
چشمگیر اثرات جانبی داروها می‌شود.
نتایج این تحقیق به صورت آنلاین در سایت مجله Gene Therapy منتشر شده
است.
