همکاری‌های بین‌المللی در قانون‌گذاری فناوری‌نانو

تدوین مقررات در زمینه فناوری‌نانو در اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، یک پروژه تحقیقاتی مشترکی است که به دنبال بررسی چالش‌های قانون‌گذاری مربوط به فناوری‌نانو و ارزیابی اثربخشی رویکردهای فعلی تدوین مقررات در ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا است.

تدوین مقررات در زمینه فناوری‌نانو در اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، یک
پروژه تحقیقاتی مشترکی است که با همکاری محققان موسسه Chatham House، مدرسه
اقتصاد انگلیس، موسسه مقررات زیست‌محیطی و پروژه نانوفناوری‌های نوظهور در مرکز
بین‌المللی محققان وودرو ویلسون انجام می‌شود. هدف این پروژه، بررسی چالش‌های
قانون‌گذاری مربوط به فناوری‌نانو و ارزیابی اثربخشی رویکردهای فعلی تدوین
مقررات در ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا است.

این پروژه در زمینه اتخاذ رویکرد مقایسه‌ای و مشارکت در شناسایی اولیه روش‌های
قانون‌گذاری و شیوه‌های برتر جهت ارتقای همگرایی قانون‌گزاری فناوری‌نانو بین
اتحادیه اروپا و آمریکا بسیار نوآور است.

بر اساس این پروژه به تازگی گزارش خلاصه‌ای منتشر شده است که دربرگیرنده یافته‌های
زیر است:

• در صورتی که تجاری‌سازی فناوری‌نانو با موفقیت همراه باشد، اتحادیه اروپا و
آمریکا باید همکاری‌های بین‌المللی خود را در زمینه قانون‌گذاری این فناوری
نوظهور ارتقا دهند؛

• ابهامات علمی مستمر می‌تواند اثربخشی چارچوب‌های قانون‌گذاری و رویکردهای
ارزیابی ریسک فعلی را با محدودیت مواجه کند. در این راستا باید تلاش‌های بین‌المللی
برای توسعه چارچوب علمی مناسب برای ارزیابی ریسک نانومواد توسعه یابد؛

• اتحادیه اروپا و آمریکا باید میزان سرمایه‌گذاری‌های خود را در زمینه تحقیقات
ریسک‌های ایمنی، سلامت و زیست‌محیطی نانومواد افزایش داده و در زمینه تامین
مالی این حوزه‌ها هماهنگی بیشتری با یکدیگر داشته باشند؛

• دولت‌ها باید چارچوب‌های گزارش‌دهی اجباری موجود در زمینه نانومواد را تقویت
کرده و در صورت ضرورت چارچوب‌های جدیدی در این زمینه ایجاد کنند؛

• نهاد‌های مسوول اروپایی و آمریکایی باید الزامات برچسب‌گذاری نانومواد را
بررسی کرده و در این راستا زمینه ارتقای تعهدات تجاری بین‌المللی و ایجاد
رویکردهای مشترک برای استانداردسازی برچسب‌گذاری محصولات فناوری‌نانو را فراهم
کنند؛

• با توجه به افزایش و تسریع جهانی‌سازی فناوری‌نانو، اروپا و آمریکا باید
پیشگامی‌های بین‌المللی موجود را تکمیل کرده و توانایی‌های نهاد‌های
بین‌المللی‌ای چون سازمان تجارت جهانی و … را در این زمینه‌ها توسعه دهند.