دانشمندان کرهای در حال تقلید شرایطی هستند که سلولهای کلیه درون بدن تجربه میکنند تا بتوانند این سلولها را در یک ابزار میکروسیالی رشد دهند.
رشد سلولهای کلیه روی یک تراشه
دانشمندان کرهای در حال تقلید شرایطی هستند که سلولهای کلیه درون بدن تجربه میکنند تا بتوانند این سلولها را در یک ابزار میکروسیالی رشد دهند.
کاشت سلولی با استفاده از میکروسیالات یک حوزه تحقیقاتی رو به رشد است. دانشمندان تلاش میکنند مدلهای مرتبط فیزیولوژیکی را به صورت برونتنی توسعه دهند. کاشت اینچنینی سلولها در بیرون از بدن میتواند دید جدیدی نسبت به عملکرد سلولها و اندامها ایجاد کرده و در بررسیهای دارویی مورد استفاده قرار گیرد.
حال کیونگ-جین جانگ و کاپ یانگ سو از دانشگاه ملی سئول از این روش برای رشد سلولهای استوانهای کلیه بهره بردهاند. استوانههای کلیوی ساختارهای کوچکی درون کلیه هستند که مسئول فیلتر کردن خون و تولید ادرار هستند. مطالعه این سلولها بسیار مهم است، زیرا بسیاری از داروها از طریق این سلولها وارد کلیه شده و در آن پنهان میشوند. این سلولها همچنین نقش مهمی در بسیاری از بیماریهای کلیوی همچون سرطان و نقرص حاد کلیه ایفا میکنند.
با این حال جریان خون و ادرار بدین معناست که این سلولها در معرض فشار برشی قرار دارند و اثر این جریان هنوز بر روی سلولها به طور کامل شناخته نشده است. این امر ساختن مدلهای مرتبط فیزیولوژیکی با استفاده از این سلولها را نیز با مشکل مواجه میکند.
جانگ و سو برای غلبه بر این مشکل یک ابزار میکروسیالی چندلایه را توسعه داده و شرایط رشد سلولهای استوانهای کلیوی را بهینه کردهاند. این سلولها روی یک بستر نفوذپذیر رشد داده شدهاند؛ در بیرون این بستر یک سیال خارجی که نقش خون را ایفا میکند، جریان دارد و در قسمت درونی آن سیالی عبور میکند که جریان ادرار را شبیهسازی میکند. این جریانها موجب میشوند رشد سلولها در این محیط شبیه رشد سلولها درون بدن باشد.
این محققان توانستند با این روش نشان دهند که انگیزش هورمونی موجب حرکت یک پروتئین منتقل کننده آب در درون سلول میشود. سو توضیح میدهد: «این یافتهها نشان میدهند که میتوان از این ابزار برای بررسیهای دارویی ساده بهره برد».
شوئیچی تاکایاما از دانشگاه میشیگان که او نیز روی درک عملکرد سلولها با استفاده از میکروسیالات کار میکند، بر این امر صحه میگذارد که این ابزار میتواند به بررسی بهتر داروها منجر شود. او کلیه را اندام بسیار خوبی برای الگوبرداری با استفاده از روشهایی همچون روش جانگ و سو میداند. وی میافزاید از آنجایی که این مدل تقلید دقیقتری از نحوه عملکرد سلولها درون بدن ارائه میکند، «میتواند منجر به درک بهتری از مکانیسمهای سلولی بیماریها شود».