پژوهشگران دانشگاه اصفهان، موفق به تولید نانوذراتی شدند که میتوانند در کوتاه
مدت برای رفع آلودگی ناشی از رنگهای نساجی راهگشا باشد.
استفاده از نانوفتوکاتالیستها به منظور بهرهبرداری هم زمان از ناحیه ماوراء
بنفش نور خورشید (یک منبع انرژی همیشگی) و همین طور امتیاز کوچک شدن ذرات در حد
نانومتر به عنوان کاتالیزور در بسیاری از واکنشهای شیمیایی همواره مورد توجه
بوده است.
دکتر مجتبی نصراصفهانی در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو
گفت: «در این پژوهش از فیلمهای کامپوزیتی نانوساختار دیاکسید تیتانیم به
عنوان یک فتوکاتالیست شاخص در تخریب آلایندههای زیست محیطی بهرهبرداری کردهایم».
وی با بیان این مطلب که «هدف ما استفاده از روشی نوین و سالم در تصفیه پسابها
و آلایندهها بوده است»، افزود: «ما در این تحقیق از خاصیت فتوکاتالیستی
نانوذرات دیاکسید تیتانیم بهره گرفتهایم، ضمن اینکه این نانوذرات را در یک
ساختار کامپوزیتی به صورت پوشش در آوردهایم تا جداسازی کاتالیست از محلول مورد
آزمون به راحتی قابل انجام باشد.
در این کار تحقیقاتی، سه نوع فیلم کامپوزیتی دیاکسید تیتانیم با استفاده از سه
نوع نانوپودر پیشکلسینه تجاری دیاکسید تیتانیم با نامهای تجارتی دگوسا،
نانوپودر آلدریچ و میلینیم ساخته شد. سوسپانسیونهای پایداری از نانوپودرها به
وسیله دستگاه فراصوت در سل دیاکسید تیتانیم با نسبتهای مولی بهینه پخش و سپس
به روش لایهنشانی چرخشی روی اسلایدهای شیشهای پوشش داده شدند. فیلمهای
کامپوزیتی حاصل با غلظت و اسیدیته مشخص، بعد از به اشباع رساندن با گاز اکسیژن
در معرض نور فرابنفش، مورد استفاده قرار گرفتند».
دکتر نصراصفهانی در ادامه تصریح کرد: «از فیلمهای کامپوزیتی حاصل میتوان برای
تخریب برخی رنگینههای معروف پساب کارخانجات نساجی (شامل رنگینههای متیل
نارنجی، سولوفنیل قرمز، زرد روشن X6G و تترترو مستقیم آبی روشن) استفاده نمود».
دکتری شیمی معدنی دانشگاه اصفهان، نوآوری این تحقیق را رفع مشکلات مربوط به
جداسازی و فیلتر کردن پودرهای دیاکسید تیتانیم که بصورت سوسپانسیون استفاده میشوند،
مساحت سطح پایین فیلمهای لایهنازک دیاکسید تیتانیم که منجر به کارآیی پایین
این فیلمها میگردد و همچنین افزایش کارآیی فتوکاتالیزوری فیلمهای نانوساختار
کامپوزیتی با اصلاح مشخصات سطحی آنها بیان کرد.
جزئیات این پژوهش که با همکاری دکتر محمدحسین حبیبی انجام شده، در مجله
Desalination and Water Treatment (جلد ۳، صفحات ۶۴–۷۲، سال ۲۰۰۹) منتشر شده
است.
|