محققان در آمریکا توانسته‌اند غشاهای زیست‌سازگار در تراشه‌های میکروسیالی تولید کنند. انتظار می‌رود این غشاها نقش مهمی در بسیاری از کاربردهای تراشه زیستی همچون کشف داروهای آنتی‌بیوتیک جدید، خالص‌سازی پروتئین‌ها، آنالیز برهمکنش میان سلول‌ها و ارزیابی سمیت مواد شیمیایی یا نانوذرات داشته باشند.
تولید غشاهای میکروسیالی
دانشمندان آمریکایی توانسته‌اند غشاهای زیست‌سازگار در تراشه‌های میکروسیالی تولید
کنند. سامانه‌های آزمایشگاه روی تراشه استفاده روزافزونی در فناوری‌های زیست‌پزشکی
همچون حسگرهای زیستی یافته‌اند. اما بسیاری از این ابزارها از مواد غیرزیستی ساخته
شده و یا با استفاده از فرایندهای غیرزیستی تولید می‌شوند و در نتیجه می‌توانند
مشکل سمیت برای کاربردهای زیستی داشته باشند. حال گری روبولف و گروه وی در دانشگاه
مریلند بدون استفاده از واکنشگرهای گران یا مضر، غشاهای زیست‌سازگار جدیدی توسعه
داده‌اند.
روبولف از کیتوسان که یک پلی‌ساکارید طبیعی است برای ساختن این غشا بهره
برده است. کیتوسان در محیط‌های به شدت اسیدی حل شده و در محیط‌های قلیایی
به شکل هیدروژل درمی‌آید. بنابراین روبولف توانست با ایجاد یک گرادیان pH
در کانال‌های میکروسیالی، به صورت کنترل شده غشاهای نیمه‌تراوا درون تراشه‌ها
ایجاد کند.
روبولف می‌گوید کیتوسان گروه‌های آمینی زیادی دارد که مولکول‌های زیستی
مختلفی می‌توانند به آنها متصل شوند. این امر موجب می‌شود غشای تشکیل شده
چارچوبی برای عبور مولکول‌های زیستی مختلف ایجاد کند؛ چنین غشایی می‌تواند
کاربردهای بسیار زیادی داشته باشد.
روبولف می‌گوید: «انتظار می‌رود این غشاها نقش مهمی در بسیاری از کاربردهای
تراشه زیستی همچون کشف داروهای آنتی‌بیوتیک جدید، خالص‌سازی پروتئین‌ها،
آنالیز برهمکنش میان سلول‌ها و ارزیابی سمیت مواد شیمیایی یا نانوذرات
داشته باشند».
بنابر گفته روبولف، گام بعدی اطمینان از قابلیت تولید مجدد، تولید غشاهای
بدون اشک، و تعیین ویژگی‌های دقیق غشاهاست. با این حال او مشکل بزرگ‌تری در
مسیر توسعه این فناوری می‌بیند. «در یک نگاه، بزرگ‌ترین چالش این است که
ابتدا کدام کاربرد را پیگیری کنیم، چرا که با استفاده از این فناوری
کاربردهای زیادی امکان‌پذیر می‌شود».
