نمونه‌ای از رنگ سازگار با محیط زیست به کمک نانوکامپوزیت‌های سیلیکا در دانشگاه صنعتی امیرکبیر تولید شده است که پژوهشگران ادعا می‌کنند این محصول می‌تواند به عنوان رنگ ساختمانی به کار گرفته شده و موجب صرفه‌جویی در منابع نفتی شود.
صرفه‌جویی در منابع نفتی با رنگ نانویی
نمونه‌ای از رنگ سازگار با محیط زیست به کمک نانوکامپوزیت‌های سیلیکا در دانشگاه صنعتی امیرکبیر تولید شده است که پژوهشگران ادعا می‌کنند این محصول می‌تواند به عنوان رنگ ساختمانی به کار گرفته شده و موجب صرفه‌جویی در منابع نفتی شود.
دکتر مجید عبدوس پژوهشی را با هدف سنتز نانوکامپوزیت سیلیکا، تهیه و بهبود خواص فیزیکی و ایمنی محیط زیست رنگ حاصل از آن برای استفاده به عنوان یک رنگ ساختمانی انجام داده است.
وی در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری اظهار کرد: «در این پژوهش، با روش جدیدی از پلیمریزاسیون امولسیونی، منومرهای اکریلیک را در حضور نانوذرات سیلیکا، پلیمریزه نموده و به این ترتیب خواص فیزیکی پلیمر نهایی را بهبود داده‌ایم. در نهایت خواص مطلوب جدیدی را در این ماده ایجاد کرده‌ایم».
وی با بیان این مطلب که به کارگیری نانوکامپوزیت‌های جدید برای تولید رنگ‌های صنعتی و تعمیم آنها به رنگ‌های ساختمانی و بررسی خواص و کاربرد آنها در صنایع مختلف، بسیار موثر است، تصریح نمود: «نتایج این کار پژوهشی به دلیل صرفه اقتصادی و مزایای زیست محیطی، می‌تواند در کاهش آلایندگی و صرفه‌جویی در منابع نفتی، بسیار موثر واقع شود».
دانشیار گروه شیمی کاربردی دانشگاه صنعتی امیرکبیر برای این کار، با استفاده از یک ماده و سطح فعال غیر یونی در بالای دمای ابری ماده، یک نانوکامپوزیت، تولید و سپس خواص مختلف نانوکامپوزیت و رنگ حاوی آن (نظیر چسبندگی، سختی سطح و مقاومت به حلال‌های آلی) را با رنگ بدون نانوکامپوزیت مقایسه کرده است.
نتایج نشان می‌دهد، ساختار نانوکامپوزیتی جدید دارای خواص بهبود یافته‌ای نظیر چسبندگی، مقاومت حلالی، اشتعال‌پذیری و برخی خواص فیزیکی بهبود یافته دیگری است.
این کار پژوهشی می‌تواند در تولید نسل جدید رنگ‌ها و پوشش‌های صنعتی برای کاربری در صنایع ساختمان، نفت و دفاع استفاده شود.
جزئیات این پژوهش که با همکاری احمد دشتی‌زاده انجام شده، در مجله Mat.-wiss. u. Werkstofftech. (جلد ۴۰، صفحات ۶۸۹- ۶۸۴، سال ۲۰۰۹) منتشر شده است.
