استفاده از نانولوله‌های‌کربنی در تصفیه‌ی آب و هوا

آزمایشگاه ملی لاورنس لیورمور، پروانه‌ی استفاده از یک فناوری مبتنی بر نانولوله‌های کربنی را به شرکت Porifera Inc اعطا کرد. با این فناوری می‌توان آب را با کمک نانولوله‌های کربنی نمک‌زدایی کرد، همچنین می‌توان از این فناوری در مایعات دیگر نیز استفاده کرد.

یکی از قابلیت‌های نانولوله‌های کربنی این است که می‌تواند به گاز‌ها و مایعات
اجازه‌ی عبور از خود را بدهند؛ در حالی که ذرات درشت‌تر پشت این نانولوله‌ها
باقی می‌مانند. از این ویژگی می‌توان در زدایش نمک از آب استفاده کرد.

محققان آزمایشگاه ملی لاورنس لیورمور موفق به ارائه‌ی نوعی فناوری شدند که در
آن با استفاده از نانولوله‌های کربنی می‌توان آب و حتی برخی گازها را فیلتر کرد.
یکی از محققان ارشد این فناوری می‌گوید: «این یک فناوری بسیار شگفت‌انگیز است و
الان بهترین زمان ارائه‌ی آن به بازار است.» این آزمایشگاه پروانه‌ی استفاده از
این فناوری مبتنی بر نانولوله‌های کربنی را به شرکت Porifera Inc اعطا کرده است.

شرکت Porifera Inc در حال توسعه‌ی غشاهایی است که دارای نفوذپذیری، دوام و قدرت
انتخابگری بسیار بالایی برای تصفیه‌ی آب و دیگر منابع به‌منظور بهره‌گیری در
صنعت است. این فناوری بر پایه‌ی دستاوردهای اداره‌ی ملی امنیت هسته‌ای
آزمایشگاه ملی لاورنس لیورمور به دست آمده‌است و برای اولین بار زمانی مطرح شد
که بودجه‌ی برنامه‌ی تحقیق و توسعه‌ی این آزمایشگاه به تصویب رسید، سپس این
گروه تحقیقاتی روی استفاده از نانولوله‌های کربنی به‌عنوان راه حلی ارزان‌قیمت
برای نمک‌زدایی متمرکز شدند. در گام اول، آنها قابلیت این فناوری را با استفاده
از یک غشای نانولوله‌ای روی تراشه‌ی سیلیکونی ثابت کردند و اخیراً نیز آنها به
بررسی کاربردهای دیگر این غشای نانولوله‌ای پرداخته‌اند.

یکی از محققان این پروژه می‌گوید: «فیلتر کردن گاز دی اکسید کربن همیشه
به‌عنوان یکی از کاربردهای این غشا در ذهن ما بوده‌است.» یکی از مسئولان این
شرکت ضمن تأیید این گفته‌ی همکارش، معتقد است که این غشا می‌تواند گاز دی اکسید
کربن را از نیتروژن در خروجی دستگاه‌ها جداسازی کند؛ چرا که سرعت عبور این دو
گاز از این غشا متفاوت بوده که این امر امکان جداسازی را فراهم می‌کندد. شایان
ذکر است جداسازی گاز دی اکسید کربن یکی از راهبردهای کلیدی در جلوگیری از گرم
شدن زمین است. این مسئول می‌افزاید: «ما هم‌اکنون درباره‌ی امکان استفاده از
این فناوری در جداسازی گاز دی اکسید کربنی اطمینان داریم و دلیل این اطمینان هم
به قابلیت ویژه‌ی نانوسیالی حفرات نانو لوله‌های کربنی مربوط می‌شود. ما
معتقدیم که این روش مؤثر خواهد بود و اکنون مشتاقیم تا در آزمایشگاه روی آن کار
کنیم.»

اخیراً این آزمایشگاه به همراه شرکت Porifera و دانشگاه UC، مبلغ یک میلیون
دلار برای توسعه‌ی سیستم‌های جداسازی مبتنی بر نانولوله‌ها کمک دریافت
کرده‌اند.