پژوهشگران ایرانی با کمک نانوذرات، نمونهای از نانوسیستمهای دارورسانی را سنتز نمودهاند که این نانوسیستم نتایج مطلوبی در درمان بیماری سرطان داشته است.
گامی موفق به سوی درمان سرطان
پژوهشگران ایرانی با کمک نانوذرات، نمونهای از نانوسیستمهای دارورسانی را سنتز نمودهاند که این نانوسیستم نتایج مطلوبی در درمان بیماری سرطان داشته است.
دکتر رسول دیناروند، از داروسازان توانمند ایرانی است که در زمینه تهیه و ارزیابی نانوذرات حاوی داروی ضدسرطان با هدف ورود ترجیحی دارو به سلولهای سرطانی و کم کردن عوارض آنها فعالیت میکند.
داروهای ضدسرطان، منجر به توقف فعالیت سلولهای سرطانی و در نهایت نابودی آنها میشود، ولی متاسفانه روی سلولهای طبیعی بدن تاثیرگذار است. به همین دلیل همه بیماران تحت شیمی درمانی دچار عوارض جانبی شدیدی میشوند. از این رو دانشمندان در تلاشند تا با استفاده از فناوری نانو، سیستمهای دارورسانی را به گونهای طراحی نمایند که ضمن جلوگیری از آسیب به سلولهای طبیعی، بتوانند به سلولهای هدف حمله نموده و آنها را از بین ببرند.
رئیس دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، در مورد چگونگی انجام این پژوهش گفت: «نانوذرات حاوی داروی ضدسرطان، با استفاده از پلیمرهای زیست تخریبپذیر مانند PLGA، تهیه شده است. برای اینکه نانوذرات، مدت بیشتری در جریان خون باقی مانده و به وسیله سیستم رتیکولواندوتلیال و سلولهای فاگوسیت حذف نشوند، از pegylation استفاده شده است. اتصال مولکوهای پلیاتیلن گلیکول روی سطح نانوذرات، باعث عدم شناسایی آنها به وسیله سلولهای فاگوسیت شده و مدت بیشتری در سیستم گردش خون باقی و شانس ورود به سلولهای سرطانی افزایش مییابد. برای هدفمندسازی نانوذرات نیز از مولکول folate که سلولهای سرطانی گیرنده بسیار بیشتری از سلولهای طبیعی دارند، استفاده شده است. همچنین مطالعات کشت سلولی با استفاده از ردههای سلولی سرطانی برای نشان دادن کارایی این نانوذرات انجام شده است».
سرپرست مرکز تحقیقات نانوفناوری دانشگاه علوم پرشکی تهران در پایان خاطر نشان کرد: «این پژوهش بخشی از تلاشهای بینالمللی است که برای طراحی و ساخت سیستمهای موثرتر و کمخطرتر ضدسرطان برنامهریزی شده است».
جزئیات این پژوهش که با همکاری دکتر فاطمه اطیابی، دکتر محمدحسین قهرمانی، دکتر ناصر استاد و دکتر ابوالقاسم سجادی انجام شده، در مجله Journal of Food and Drug Analysis(جلد۱۷، صفحات ۲۵۶- ۲۴۶، سال ۲۰۰۹) منتشر شده است.
