دانشمندان آلمانی از دپارتمان مهندسی میکروسیستم‌ها (IMTEK) و مرکز پژوهش مواد فرایبرگ (FMF) موفق شدند روشی برای پرداخت سطوح نانوذرات توسعه دهند که می‌تواند بهبود عظیمی در کارآیی پیلهای خورشیدی آلی ایجاد کند.
تحول در پیلهای خورشیدی هیبریدی
دانشمندان آلمانی از دپارتمان مهندسی میکروسیستم‌ها (IMTEK) و مرکز پژوهش مواد
فرایبرگ (FMF) موفق شدند روشی برای پرداخت سطوح نانوذرات توسعه دهند که می‌تواند
بهبود عظیمی در کارآیی پیلهای خورشیدی آلی ایجاد کند.
این پژوهشگران توانستند با استفاده از نقاط کوانتومی ساخته‌شده از سلنید کادمیوم به
کارآیی ۲ درصد برسند. این مقدار از کارآیی‌های قبلی، که بین ۱ تا ۸/۱درصد بوده‌اند،
بیشتر است. این اندازه‌گیری‌ها توسط گروه پژوهشی “سلول‌های خورشیدی آلی و رنگ‌دانه‌ای”
انجمن فرانهوفر در سیستم‌های انرژی خورشیدی واقع در مرکز FMF تایید شده است.
لایه فوتوفعال پیلهای خورشیدی هیبریدی از ترکیب نانوذرات غیرآلی و پلیمر آلی تشکیل
می‌شود. از آنجایی که از لحاظ نظری روش ابداع شده توسط پژوهشگران مذکور قابل انجام
بر روی بسیاری از نانوذرات است، انتظار می‌رود که پتانسیل جدیدی در افزایش هرچه
بیشتر کارآیی چنین پیلهای خورشیدی بوجود آید.
پیلهای خورشیدی آلی به نسل سوم پیلهای خورشیدی متعلق هستند و هنور در مرحله
توسعه هستند. رکورد جهانی پیلهای خورشیدی کاملاً آلی، نوعی که در آن هر دو مولفه
لایه فوتوفعال از مواد آلی تشکیل شده‌اند، فعلاً دارای مقدار ۷ درصد است و به
لایه‌هایی مربوط می‌شود که با روش‌های شیمیایی خیس ساخته شده‌اند.
پیلهای خورشیدی آلی دارای مزایای زیادی نسبت به سلول‌های سیلکونی مرسوم، که برای
تولید انرژی در مقیاس زیاد استفاده می‌شوند، هستند: آنها نه تنها به طور قابل
ملاحظه‌ای نازک‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند، بلکه ارزان بوده و روش تولید آنها نیز
آسان است. بنابراین، گزینه خوبی برای تغذیه افزاره‌ها و سیستم‌های روزمره که به طور
مدام تحت استفاده نیستند، مانند حسگرها و وسایل برقی، هستند. در نهایت، پیلهای
خورشیدی آلی خواهند توانست وابستگی ما را به باطری‌ها و کابل‌ها به شدت کاهش دهند.
