تولید کربن متخلخل در ملایر

محقق دانشگاه ملایر، موفق به تولید نانوهیبریدی با مقاومت حرارتی بالایی شده‌است و با انجام عملیات حرارتی روی این نانوهیبرید، به کربن‌های متخلخل دست یافته‌است.

محقق دانشگاه ملایر، موفق به تولید نانوهیبریدی با مقاومت حرارتی بالایی شده‌است و
با انجام عملیات حرارتی روی این نانوهیبرید، به کربن‌های متخلخل دست یافته‌است.

دکتر محمد یگانه قطبی، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو گفت:
«طی تحقیقاتی، ابتدا با داپه کردن لایه‌های هیدروکسید نیترات روی با نیکل، کبالت و
آهن و سپس تولید نانوهیبرید ماده با گالات، امکان افزایش مقاومت حرارتی ماده به‌دست
آمده را بررسی نموده و در ادامه، امکان تولید کربن‌های متخلخل را پس از عملیات
حرارتی نانوهیبریدها در اتمسفر نیتروژن، بررسی کردیم».

دکتر یگانه قطبی در رابطه با نحوه انجام پژوهش، اظهار داشت: «ماده لایه‌ای داپه شده
و داپه نشده هیدروکسید نیترات روی، به روش هم‌رسوبی سنتز شده‌است. در این سنتز به
یک محلول شامل یون‌های روی با عوامل داپه‌کننده نیکل، کبالت و آهن، سود اضافه شده و
در اتمسفر نیتروژن تا پ-اچ ۷ ادامه یافته‌است. سپس با اضافه کردن هیدروکسید نیترات
روی به یک محلول شامل گالات، نانوهیبرید تولید شده‌است. سپس نانوهیبریدهای حاصل در
دماهای مختلفی در اتمسفر نیتروژن تحت عملیات حرارتی قرار گرفته و در نهایت اکسیدهای
به‌دست آمده اسیدشویی شده و کربن‌های متخلخل به‌دست آمده‌اند».

عضو هیئت علمی دانشگاه ملایر، در ادامه گفت: «تولید نانوهیبرید، مقاومت حرارتی ماده
اولیه هیدروکسید نیترات روی را بیش از ۵۰۰ درجه افزایش داده‌است و حضور عوامل
داپه‌کننده، این افزایش را دو چندان نموده‌است. به‌علاوه کربن‌های تولید شده (بسته
به نوع عامل داپه کننده)، دارای مزوتخلخل‌های متفاوت و حجم تخلخل‌های بالا و
متفاوتی هستند».

دکتری نانومواد و نانوفناوری دانشگاه پوترای مالزی در پایان گفتگو، «سادگی، دامنه
وسیع مواد تامین‌کننده کربن و ارزان بودن مواد اولیه این روش» را از مزایای آن بیان
کرد و افزود: «مواد نانوهیبریدی، به دلیل پایداری حرارتی بالا، می‌توانند در بسیاری
از کامپوزیت‌های پلیمری مقاوم در مقابل حرارت و الیاف کامپوزیتی نساجی برای تولید
پارچه‌های نسوز به‌کار روند. همچنین کربن‌‌های به‌دست آمده، به دلیل حجم تخلخل و
سطح بالا و کنترل شده، توانایی استفاده در سیستم‌های جذب گاز را دارند. همچنین
کاندیدای خوبی برای افزایش تقویت‌کنندگی در سیستم‌های کامپوزیتی، از جمله در صنایع
پلاستیک و لاستیک هستند».

جزئیات این پژوهش که با همکاری محققان دانشگاه پوترای مالزی انجام شده، در
مجلهSolid State Sciences (جلد۱۱، صفحات۲۱۳۲-۲۱۲۵، سال۲۰۰۹) منتشر شده‌است.